Sabrina, de Nick Dmaso

 No club de lectura lemos a novela gráfica Sabrina, do autor estadounidense Nick. 

Drnaso. A través das súas ilustracións, Drnaso conta a historia da desaparición dunha moza chamada Sabrina Gallo e o xeito no que esta afecta á xente do seu arredor, en concreto á súa irmá, ao seu mozo e a un amigo deste. A isto xúntase a aparición de teorías conspiranoicas en relación co acontecido nos medios de comunicación e en Internet, o que dana aínda máis aos achegados de Sabrina.

Nick Drnaso exerce unha dura crítica á sociedade actual a través de Sabrina, especialmente á sociedade estadounidense. Faino desde un punto de vista tremendamente pesimista, que aparece reflectido nos sus arrepiantes debuxos. Sabrina é unha novela que, sen dúbida, non te deixará indiferente.

Por Pilar (1º BAC)

De ratones y hombres, de J. Steinbeck

 

Con De ratones y hombres, a adaptación da novela de John Steinbeck que realizou a ilustradora francesa Rébecca Dautremer, pechamos por este curso a andaina do club de Literatura e Imaxe. 

 En De ratones y hombres, retrátase a miseria das clases baixas e o interior dos EE. UU. nos anos 30, durante a Gran Depresión. Lennie Small, un home grande e con discapacidade intelectual e George Milton, o seu “protector”, pois é intelixente e observador, percorren California na procura dun traballo. Teñen soñor, mercar unha terra da que sobrevivir. Finalmente son contratados nun rancho e a súa vida e os seus soños complícanse máis do que imaxinaban.

 A novela gráfica, maravillosa e de gran forza visual, encantounos a todas. Algunhas leran a novela orixinal de Steinbeck, e a versión de Dautremer fíxolles entender a historia doutro xeito, porque as ilustracións dos personaxes e do contexto: burdeis, ranchos, paisaxe, son tan expresivos como a magnífica narrativa de Steinbeck. Chamounos moito a atención, precisamente o uso que da cor fai a autora, pois predominan os azuis, vermellos e brancos, iso si moi matizados e escuros, a ton coa narración, que nos recordaron dalgunha maneira á bandeira dos EE.UU. 

 Por outra banda, a novela fíxonos reflexionar sobre a Depresión, non só a dos anos trinta, senón tamén a de agora, ou máis ben a que vimos arrastrando dende 2008. De como as crises sacan o mellor e o peor do home, como empuxados pola desesperación de buscar unha vida máis fácil, podemos desprazarnos a longas distancias, no caso da novela, ou mesmo a outro país, no caso de moitas das que compoñemos o club. Da incomprensión, do desarraigo, pero, tamén, da esperanza. 

 En definitiva, animámosvos a que leades esta historia, tanto no seu formato orixinal, como na adaptación de Dautremer, porque ambas son excepcionales. 

 Por Ada (1º de BAC)

Ardalén, de Miguel Anxo Prado

O día 24 de marzo reunímonos o club de lectura de primeiro de bacharelato para realizar a último reunión do segundo trimestre e comentar o libro “Ardalén”, unha novela gráfica de Miguelanxo Prado publicada no 2012. 

 O título do libro é o nome dun vento que sopra dende o mar e que, segundo algunhas crenzas orixínase nas costas americanas. A través deste fío condutor, diferentes personaxes desenvolverán unha historia na que se entrecruzan as súas vidas. 

 O tema central da novela gráfica é a memoria: somos o que recordamos. Pero a memoria non é un rexistro obxectivo e inalterable. En “Ardalén”, Sabela intenta reconstruír a historia do seu avó Francisco, emigrante que marchou a Cuba deixando en Galicia a súa familia, por medio das lembranzas de Fidel, que vive nunha aldea de Lugo. Pero hai máis fíos, outras persoas, outras memorias, que se van entrelazando neste proceso de recuperación. Porque tamén somos o que os demais recordan de nós.

 Como comentamos, nesas memorias, propias e alleas, hai amor e cariño, pero ademais rancores e odios. Por iso recordar non é inocuo, pero quen non recorda, non vive. Ao mesmo tempo, “Ardalén” é un canto á natureza e un drama que ten que ver coa emigración de décadas pasadas, coa desconfianza cara aos estraños ou coa soidade da vellez. Está cargado de emoción e a historia tratada, lonxe de parecer tópica, sorprende nos seus momentos finais. O preciosismo no seu debuxo e os toques realistas que salpican todo o relato producen esta marabillosa obra. 

 Pareceunos a todas un relato fascinante sobre como os recordos poden configurar a nosa personalidade, con personaxes inesquecíbeis e a mestría dun dos mellores autores de cómic do noso país. Prado teceu unha historia salpicada de realismo máxico que queda plasmado grazas ao dominio dos pinceis, á expresividade dos seus personaxes e á cor tan viva que inunda as súas páxinas. Respecto a isto, fixemos varias aclaracións: a composición é sinxela, case sempre recorrendo a cinco viñetas cadradas de diferentes tamaños por folla, pero elixindo con coidado cando debuxar as máis grandes. 

 En conclusión, recomendamos a lectura desta novela gráfica xa que o guión desenvólvese paso a paso, sen grandes saltos, e dedicando unhas poucas páxinas en cada capítulo a episodios do pasado. Conforme vamos coñecendo o particular mundo de Fidel, aínda que teremos dificultades para diferenciar que é verdade, que recordo e que pura fantasía, vamos comprendendo novas cousas e as sorpresas sucédense con total naturalidade. Ao mesmo tempo, Prado introduce entre cada capítulo unha serie de documentos oficiais que revelan máis pistas sobre todo aquilo que se está a narrar, sementando a dúbida no lector de se está asistindo ou non a unha historia real, pero sempre cunha gran verosimilitude. 

Por  SOFÍA  (1º BAC)

El corazón de las tinieblas, de J. Conrad

 

É unha novela gráfica de Miguel&Godart, que está adaptada a novela de Joseph Conrad. Iste exemplar, é unha das grandes obras do século XX e narra a través de ilustracións, a historia do valente Charles Marlow, que emprende unha viaxe dende Londres até o corazón das escuras augas do río Congo (África), para o salvamento e búsqueda do comerciante e colonizador máis importante de marfil, o señor Kurtz, que cae enfermo e desorientase; ademais, publica un escrito onde explica como ‘’civilizar’’ os africanos, onde se atopan comentarios racistas sobre a eliminación das persoas do continente africano. 

Miguel&Godart, mediante ista novela gráfica fan unha forte crítica sobre a crueldade dos colonos hacia os nativos e do imperialismo occidental. A reunión e comentario desta novela gráfica realizouse o 24 de febreiro de 2021, e en xeral, gustounos a todas as participantes do Club de Lectura. 

 Por Patricia , 4º ESO

Gazpacho agridulce, de Quan Zhou Wu

 

Esta novela cuenta la historia de una familia China que vive en España y es propietaria de un restaurante. Dentro de esta familia los padres son estrictos seguidores de las costumbres y prejuicios chinos queriendo, por ejemplo, que sus hijas estudien para encargarse del negocio familiar o deseando tener un hijo varón y sintiéndose realizados al conseguirlo. Por su parte, las hijas se sienten identificadas como españolas puesto que su niñera y sus amigas les llevan inculcando desde hace tiempo esta cultura y ellas también la prefieren sobre la china. Todo esto es abordado por Zhou Wu desde un punto de vista crítico, haciendo interesantes comparaciones, pero a la vez humorístico, sobre todo al hablar de las relaciones amorosas de las hijas de la familia puesto que son algo desastrosas.

El libro nos gustó a todas y nos pareció interesante. Nos llevó hacia una larga  reflexión sobre el sentimiento de pertenencia a un lugar.  Al tener en el club gente de distintas nacionalidades pudimos comentar este tema a fondo contando experiencias personales que demostraron que el país de nacimiento no es siempre es a donde sientes que perteneces. A parte de esto hablamos sobre lo estrictas que son las culturas asiáticas en el sentido familiar puesto que los padres mantienen una relación fría con sus hijos y son sumamente exigentes, lo cual, sumado a la presión de los estudios, lleva a que haya una tasa de suicidios de estudiantes notablemente alta.

La novela te lleva a reflexionar y aporta datos interesantes acerca de lo que es la vida de una familia asiática en España y como la estancia en nuestro país modifica su conducta. Si buscas una lectura rápida que te aporte información sobre este tipo de temas y que al mismo tiempo sea graciosa este libro es una elección perfecta.

Por Lucía, 1º Bac

Jane, el zorro y yo, de Fanny Britt

Polo alumnado de 3º PEMAR

Sabrina, de Nick Drnaso

 

Nesta primeira reunión do club de lectura de 1º de bacharelato sentámonos a debater sobre a novela ilustrada “Sabrina”, de Nick Drnaso. Unha novela realista, á vez que aterradora, pois nos ensina unha das facetas máis escuras da nosa sociedade.

No relato nárransenos os acontecementos ocorridos tras o secuestro e posterior morte de Sabrina, unha rapaza de vida relativamente normal ata o suceso. As únicas persoas realmente preocupadas polo seu paradoiro os días seguintes á súa desaparición eran os seus familiares máis achegados e o seu mozo, Ted; quen se traslada á casa do seu amigo Calvin nun estado de depresión extremo. Porén, o corpo de Sabrina é atopado e a noticia faise viral, tendo este feito graves repercusións psicolóxicas nas persoas máis implicadas no caso: Ted; Calvin; e os familiares de Sabrina, destacando a súa irmá.

Esta novela trata de ser un reflexo da crueldade da nosa sociedade ante estes casos, unha denuncia á inmediatez, ás conspiracións, aos medios de comunicación, ás redes sociais... e a todo o que conforma o noso presente. Vemos como a xente lle resta valor a un feito tan atroz por buscar respostas fáciles e rápidas, pois iso é ao que nos teñen acostumados: a respostas inmediatas; non a reflexionar sobre que estamos a facer como sociedade. Preséntansenos situacións de todo tipo, con personaxes de toda clase: persoas crentes nas conspiracións, medios de comunicación sensacionalistas, aqueles que se cren donos da verdade, outros que só buscan chamar a atención... E dentro de todo este caos están os protagonistas, persoas comúns intentando afrontar o seu duelo que se ven bombardeadas polos ataques desta sociedade frívola e carente de empatía. Mais ao final, como adoita acontecer, a xente atopa outro caso que comentar e esquécese de Sabrina; deixando aos nosos protagonistas sumidos en dor e cun duro futuro que enfrontar sen o seu ser querido.

Trátase dunha lectura difícil, que nos incita á reflexión e que nos deixa grandes ensinanzas; á vez que un forte desacougo no noso porvir. Como chegamos a esta sociedade? Por que o ser humano é tan cruel? Que estamos facendo mal? Son algunhas das preguntas que nos deixa esta moi recomendable novela gráfica.

Por Rachel, 1º Bac

Sonríe, de Raina Telgemeier

¿Qúe aprendí con este libro? ¡Que hay que tener cuidado con el suelo! 

Raina, la protagonista, solo quiere ser una chica normal, pero se tropieza y se rompe los dos dientes incisivos. 

Los meses siguientes serán una tortura para ella: tiene que pasar por una operación, ponerse brackets metálicos, llevar un horrible casco y hasta le ponen dos dientes postizos. Pero además, tiene dificultades con sus amistades y problemas amorosos. Y por si fuera poco, tiene que lidiar con su familia y con ella misma, que nunca sabe lo que quiere y lo que no. Ahora quiere una cosa y después no. O sea, una vida bastante parecida a la mía y a la de cualquiera de mis amigos.

 Me vi reflejado en Rania en momentos en los que se nota que tiene miedo a lo desconocido y al dolor, pero me hizo darme cuenta de que muchas veces tenemos miedo a cosas que sólo están en nuestra imaginación. Por ejemplo, yo sé que no valgo más ni menos porque lleve un aparato en los dientes, o por si mi aspecto es diferente al de los otros, pero no puedo evitar sentirme avergonzado y tener miedo a las burlas.

 ¿Cambiaría algo? La protagonista se quedó sin novio por no atreverse a hablar con él. Me di cuenta de que a veces la vergüenza nos impide hacer cosas que nos gustaría hacer. Es como un freno. Así que procuraré tenerlo en cuenta.

Por Quirino, 2º ESO

Thornhill, de Pam Smy

Nesta asemblea do club de lectura de 4º da ESO e 1º de BAC reunímonos para comentar a novela gráfica “Thornhill” da autora Pam Smy. 

 A trama intercala presente e pasado para contarnos unha historia de bullying. Preséntansenos dúas protagonistas femininas con vidas similares: ambas séntense soas e abandonadas e carecen de amizades. A primeira, Mary, é unha rapaza orfa que sofre abusos por parte das súas compañeiras de orfanato. Os seus únicos momentos de paz son aqueles en que confecciona as súas marionetas, as cales son as súas únicas amigas. A súa historia coñecerémola a través dun diario. Despois está Ella, cuxa historia coñeceremos a través de ilustracións. Ao comezo da novela múdase preto do orfanato; xa abandonado. Dende ahí irá descubrindo a vida de Mary... 

 Ao comezo, a trama avanza lentamente e dásenos tempo de coñecer os personaxes, o cal foi bastante acertado en canto a que amosaba de forma realista o que sofre unha vítima de bullying. Achegándonos ao final a historia decae, xa que se sinte moi precipitado e pouco argumentado. Un factor moi importante da historia foron os adultos, que se mostran ausentes e carentes de empatía. Algúns, como a profesora ou Kate, ven o que está a pasar, pero deciden non inmiscirse porque Mary nunca pide axuda e non queren problemas. Tamén destaca o pai de Ella como unha figura adulta ausente. Isto sustenta, de certa forma, a decisión final dela. Por último, fai falta mencionar á acosadora, quen ten unha trama inconclusa. Porén, esta foi unha decisión acertada, xa que deixa lugar ás interpretacións que lle queira dar o lector; sen enaltecer ou condenar a ninguén.

 En resumo, a obra tivo un bo comezo, mais foi decaendo conforme se achegaba ao seu final. A representación dos personaxes, sobre todo dos adultos, foi un dos seus mellores puntos e axuda a que o lector sinta empatía coa situación que se está a vivir. 

Un libro recomendable para aqueles que ven máis aló da historia.

Rachel, 4º ESO

En el corazón de las tinieblas,

No Club, nesta ocasión limos unha adaptación realizada polo guionista Stéphane Miquel e o Debuxante Loïc Godart da novela 'El corazón de las tinieblas', escrita por Joseph Conrad no século XX. 

 Narra a viaxe do mariñeiro Charles Marrow dende Londres ata o centro do Congo, levado polas ansias de coñecer a Kurtz, un dos máis significativos comerciantes de marfil da época. Conrad busca facer, mediante esta viaxe realizada polo seu protagonista, unha forte crítica á brutalidade do imperialismo occidental e á crueldade dos colonos cos nativos, os cales eran considerados inferiores e obrigados a facer traballos forzados. 

O relato foi inspirado no medio ano que pasou o autor nese mesmo lugar, xa devastado pola colonización do rei de Bélxica Leopoldo II. Aos membros do clube de lectura pareceunos unha novela gráfica que, a pesares de ter moitas imaxes, foi de difícil comprensión, o que causou un gran impacto debido a que non estamos acostumados a ler este tipo de libros. 

Tamén se falou que coa imaxes e as cores utilizadas nelas, pretendíase reflexar a barbarie do colonialismo europeo en África, como o tratamento recibido por parte dos colonos hacia os nativos africanos. Outro aspecto foi a posición do protagonista, o cal era un personaxe máis consciente do que estaba a pasar, pero a súa vez pensa que non pode facer nada.

 E ,por último, falouse de que a muller era representada de diferente maneira dependendo da cor da súa pel, representando a realidade da sociedade da época. En definitiva gustoulles pero a complexidade da novela dificultou para algúns o entendemento da mesma. 

 Alba F. 2°BAC

Zenobia, de Dürr Horneman

O luns día 4 de novembro, reunímonos no club de lectura de 4ºESO, 1º e 2º BAC para comentar unha novela gráfica chamada “Zenobia”. Con ela comezamos a andaina deste novo Club que pon en relación a linguaxe da literatura coa das imaxes. 

 Esta novela, escrita por Dürr Horneman e editada por Bárbara Fiore, cóntanos a triste historia dunha xoven nena. A protagonista está a viaxar nunha patera baixo a gran tormenta e, de súpeto, unha ola tira a todos os viaxeiros ao mar. Mentres a nena se afunde, os sucesos dos últimos días pasan fugaces pola súa cabeza. Estes recordos reflexan a marcha dos seus pais, o paisaxe caótico que observou ao sair do seu fogar,o rencontro co seu tío, o momento de subir na patera... 

 Ao longo do libro sucédense unha serie de impactantes imaxes que varían a súa cor segundo a antigüidade dos acontecementos. Todas elas transportan no seu significante a dor e os perigos da inmigración. Tamén podemos ver como intentan transmitir importantes valores. Lendo este relato dámonos conta do pouco valor que lle damos ás cousas ao ver como os pasaxeiros da patera comparten desesperadamente un anaco de comida; observamos a imperante necesidade de marchar do país, e non precisamente para robar os nosos cartos ou arrebatarnos postos de traballo... 

 Na nosa opinión esta novela gráfica é moi boa xa que é capaz de transmitir mediante debuxos que cousas realmente teñen valor, a situación de desesperción na que viven os inmigrantes... E, aínda que este tema sexa tratado frecuentemente na televisión, todos estamos de acordo en que esta novela transmite máis realidade que todas as noticias que vemos no noso día a día. Isto se debe a que esas noticias moitas veces intentan convencernos de que os inmigrantes teñen vantaxes con respecto a nós, cando isto é unha mentira. Os momentos de reflexión e o sorprendente das súas imaxes fan que pague a pena lela.

 Lucía Villapol (4º ESO)

Jonas Fink, de V. Giardino

Esta novela gráfica de  Vittorio  Giardino móstranos a historia do mozo  Jonas  Fink, fillo dunha familia burguesa xudía da  Checoslovaquia de 1949. Aos doce anos a súa acomodada vida vese interrompida cando o seu pai é detido, supostamente acusado de conspirar contra o réxime comunista.

A partir de entón vese a repercusión que este suceso ten na vida do mozo  Jonas, que crece vendo como gran parte da sociedade rexéitao. Algo xa máis maior comeza a traballar nunha librería, onde se reencontra  co seu amigo da infancia. 

Este convídao a unirse a un grupo de mozos revolucionarios que leva a cabo actividades prohibidas polo réxime, tales como a lectura de obras censuradas. Aquí,  Jonas coñece por primeira vez o amor, grazas a  Tatiana; e o desamor, cando esta abandona o país xunto aos seus pais, sendo a primeira do grupo en separarse.

Pero anos máis tarde todo o grupo se  reúne de novo, xusto a tempo para presenciar a invasión do país por parte da Unión Soviética. Con todo, cada un deles opoñerá resistencia á súa maneira,  o que dará lugar a feitos desafortunados.

Trátase dun libro que foi ben recibido no club, tanto pola calidade dos debuxos, que non fan máis que mellorar desde o inicio, como pola historia e os seus matices, que mostran a situación popular durante o réxime comunista e a repercusión de importantes sucesos históricos. Ademais, permitiunos comparar ideoloxías aparentemente distintas, entre a nazi do libro anterior e a comunista deste. No fondo, démonos conta de que ambas teñen moitos elementos en común.

Por Alba P.,1º Bac

EL BOXEADOR. La Verdadera Historia de Hertzko Haft, de Reinhard Kleist

    En esta reunión hablamos de la naturaleza humana, del instinto de supervivencia, del horror de la guerra, de la fuerza del amor y el arraigo a la familia. 

    Haciendo mención al 30 de Enero, Día escolar de la no violencia y la paz, esta sobrecogedora historia biográfica de Hertzko Haft transcurre en unas circunstancias totalmente opuestas a la misma, pues en 1939 los alemanes entran en Polonia. Hertzko,desde su más tierna infancia tuvo que luchar contra la adversidad para poder sobrevivir. La Pobreza o la miseria de niño, y desde la adolescencia 14 años, se ve prisionero en campos de concentración nazi. 

     El boxeo era el pasatiempo favorito de los oficiales alemanes en los campos de concentración. Los púgiles, prisioneros del campo, podían beneficiarse de ciertos favores por luchar, “mientras ganaran”. Uno de los mejores fue Hertzko Haft, un joven judío polaco que lograría sobrevivir al exterminio y emigrar a EE UU, donde llegaría a enfrentarse a Rocky Marciano.

     La berlinesa Verónica Sprigman, investigadora sobre el Deporte en los Campos de Concentración nos cuenta que los boxeadores eran retenidos y maltratados, en 1942 los campos de concentración se equiparaba a empresas necesitadas de hombres fuertes que aumentaran la producción y el rendimiento. Con los boxeadores se realizaban apuestas y a veces los combates eran a vida o muerte, un espectáculo sádico y único. 

    Hay registro de nombres de.

- Boxeadores profesionales; Heinz Levy (Olímpico), Young Per (mundial) No profesionales; Noach Kunger Aficionados; Saloma y Yacko Razon (Griegos) 

    No es una novela gráfica fácil de seguir, está repleto de datos y tiene muy poca letra, por lo que se debe estar muy atento al aporte gráfico y a hilvanar las escasas referencias que da. Ayuda mucho a su comprensión, la lectura narrativa de las páginas finales.

    Esta historia nos puede llevar a reflexiones existenciales interesantes: - ¿la crueldad está justificada por el hecho de padecerla desde la niñez?, o, ¿el fin justifica los medios?,... Cuestiones que conviene plantearse en diversas circunstancias de la vida y que en la adolescencia nos pueden ayudar a conocernos mejor. Por ello animo a la lectura de este cómic de difícil comprensión y temática muy dura.

 Por María

El corazón de las tinieblas, de Miquel&Godart

      Na primeira reunión deste novo club que relaciona historia e literatura, limos unha adaptación libre realizada polo guionista Stéphane Miquel e o Debuxante Loïc Godart da novela 'El corazón de las tinieblas', escrita por Joseph Conrad no século XX. Narra a viaxe do mariñeiro Charles Marrow dende Londres ata o centro do Congo, levado polas ansias de coñecer a Kurtz, un dos máis significativos comerciantes de marfil da época. Conrad busca facer, mediante esta viaxe realizada polo seu protagonista, unha forte crítica á brutalidade do imperialismo occidental e á crueldade dos colonos cos nativos, os cales eran considerados inferiores e obrigados a facer traballos forzados. O relato foi inspirado no medio ano que pasou o autor nese mesmo lugar, xa devastado pola colonización do rei de Bélxica Leopoldo II.

Esta obra incitouno a facer unha importante reflexión sobre a escasa liña que separa a civilización da barbarie e loucura provocadas pola ambición desmesurada reinante no colonialismo europeo en África. Ambición que obrigou aos nativos a vivir en estado de sumisión absoluta respecto aos forasteiros. A pesar de ser unha novela gráfica con debuxos que axudan a entender a situación na que se sucede a trama, a complexa linguaxe utilizada nesta dificulta a súa comprensión e pode chegar a ser un problema no disfrute da historia, aínda que a nós gustounos e impactounos como unha novela gráfica é quen de resumir e dar a entender a situación que o Imperialismo europeo creo nos países dominados.

Por Carlota, 1º BAC

Jane, el zorro & yo, de Fanny Brit

Acabamos de ler no club dos pequenos a suxerente obra de Fanny Brit, un alegato contra a soidade e o vacío no que se ven inmersos moitos adolescentes que comparten connosco este mundo cambiante e cruel.

 O que se narra na novela gráfica podería ser considerada como a consabida historia de bulling que vemos cada día nos medios de comunicación. Non obstante, as ilustracións de Isabel Arsenault convirten o relato nunha destacada obra de arte cargada de simboloxía, algo que non pasou desapercibido aos nosos pequenos lectores.

 Os tres personaxes do título, como guías narrativos, mergúllannos en mundos completamente distintos e, con todo, complementarios. Como en A Divina Comedia de Dante, vemos o paso de Héléne, primeiro polo inferno, máis tarde polo purgatorio, e por fin alcanzando o ceo da man dun raposo vermello e de Jane Eyre, dous personaxes literarios, prototipos de intelixencia, valentía e adaptabilidade, xusto o que necesita a protagonista para poder superar todos os obstáculos froito da súa baixa autoestima. De novo a literatura como refuxio e inspiración, tamén no ámbito persoal. O Principiño de Saint- Exupéry lle amosa a esencia das relación humanas, o camiño a verdadeiro sentido da amizade …E despois, pouco a pouco, pequenos retazos de cor en tonalidades pastel ata a explosión cromática final que describe o cambio que se produce na protagonista, esa penosa metamorfosis vital que significa a perda da inocencia, o abandono da infancia para tomar as rendas da túa propia vida.

Visualmente, a ilustración resulta cautivadora e significativa. O debuxo en blanco e negro no principio, a medio camino entre a luz e a oscuridade, reflexa os sentimentos da pequena e a súa vida diaria triste e gris. Entre medias, a lectura de Jane Eyre, ela sempre de negro pero con toques de cores cálidos no fondo, que simbolizan a paixón e a súa determinación. Por último a raposa, de vermello brillante, como símbolo de enerxía e poder, un animal que se achega a Hélène, que non a desprecia como os humanos, que como en

Don't be a bully, loser. from Emanuele Colombo on Vimeo.