jueves, 11 de abril de 2019

BAILANDO EL HIELO, de Javier Fernández

 

 Se observa en Javier que le gusta y disfruta con el patinaje, es humilde, posee un gran poderío físico y una gran capacidad de concentración.
   BRIAN ORSER que como entrenador participó en el proceso de organización del entreno de Javier y de que asumiera responsabilidades. Destaca en relación a Javier su conexión con la familia, transmisora de grandes valores, destacando también el de la HUMILDAD. También nos habla de que estableció una relación con JAVIER, basada en la Comunicación, Honestidad y la Confianza. Se tienen ambos un respeto mutuo y personal.
   Este libro trata de cómo Javier, en un país donde el patinaje sobre hielo es un perfecto desconocido, un deporte marginal,accede al mismo de la mano de su hermana mayor, y con el apoyo de su familia. Una humilde familia que tiene que realizar sacrificios para que él desarrolle esta afición y uno de los sacrificios mayores es el de tener que separarse de él viendo que aún es un adolescente con mucha necesidad de ser orientado para la adquisición de responsabilidades. Una historia con dificultades, llena de ilusión y con un final feliz. Que no siempre es así.
    Muy recomendable para aquellos que quieran conocer a esta figura del patinaje y tener un referente para poder lograr sus propios sueños, sin cejar en el empeño.
 Por María, profesora.

martes, 9 de abril de 2019

La pirámide de las necesidades humanas, de Carolina Solé

 

O día martes 9 de abril, no club de lectura reunímonos un grupo de alumnos de 3º e 4º para comentar un libro chamado: A pirámide das necesidades humanas.
   Este libro, que ten como autora a Caroline Solé, cóntanos a historia dun adolescente que fuxíu da súa casa vítima do maltrato dun proxenitor e atopou nas rúas de Londres o seu cobixo. O noso personaxe principal fai algún amigo e vive unha mala vida nas sucias rúas desta cidade.Todo isto mentres participa nun reality show que cuestiona a súa calidade de vida dependendo do nivel de satisfacción das súas necesidades básicas. A medida que vai superando os distintos niveis do reality pese a súa mala calidade de vida, aumentan as miradas críticas e o número de falsas amizades que se proxectan na ventá de “amigos”. 
    O libro podería dividirse en dúas partes. Por un lado mostraríase a verdadeira personalidade do protagonista, que é un soñador ó cal lle resulta difícil acostumarse á vida realista. Polo outro, veríase unha crítica á sociedade que vive do postureo e dos falsos amigos de Internet. 
   Na nosa opinion xeral “La pirámide de las  necesidades humanas” é un bo libro que transmite dunha forma facilmente comprensible os conceptos da pirámide de Maslow. Aínda que ás veces resulte algo aburrido polo seu carácter lineal, as reflexións sobre a vida, as necesidades excesivas da xente e a adición ás redes sociais que aparecen nel fan que pague a pena lelo.
Por Lucía, 3º ESO


domingo, 7 de abril de 2019

O veleno da risa, de Jaureguizar

    Coa obra de Jaureguizar, O veleno da risa, o club de lectura de 2º de PMAR “xoga na casa”. Todo nos resulta familiar: os nomes de rúas e prazas, a festa do mes de xuño, algúns personaxes… Estamos en Lugo. 
    Tintimán ten que resolver o asasinato do arqueólogo do Museo Provincial en plenas festas do Arde Lucus. Na investigación colaboran o alcalde da cidade, López Horacio, a directora do Museo, Aurelia Balseiro, o padrasto do protagonista que é un estudoso da historia de Lugo… e, por suposto, as mozas que entran e saen da vida amorosa de Tintimán. Estas conquistas, os seus enredos e a linguaxe engaiolante do mozo foi uns dos aspectos da obra que máis lles gustou a todos os alumnos. 
     E como estabamos na casa, decidimos celebrar a sesión do club fóra do centro, percorrendo a cidade, visitando os lugares onde transcorre a acción.

 

Quedan aquí algunhas fotos e algunhas impresións dos alumnos do club:
Samuel: “ En primeiro lugar, visitamos o Museo Provincial para ver o famoso Carneiro Alado. Levamos unha sorpresa porque pensabamos que era máis grande e resultou ser unha cousa pequerrecha”
Antía: “ No Museo atopamos o arqueólogo Enrique Alcorta, a primeira vítima  do relato, que falou con nós.”
Diana: “Estivemos no Vicerreitorado e na Domus de Mitreo, no Pazo das Pombas e na catedral. Collemos un plano da cidade na Oficina de Turismo. A saída encantoume.”
Kevin: “Na Praza Maior vimos unha estatua dos fundadores de Lugo e despois fomos o Vello Cárcere (aínda non abriran) e o Campo Castelo.”
José Luis: “ Estivemos na pastelería Madarro onde ocorreu o encontro con todos os ligues de Tintimán.”
Ulices: En fin, foi un bo paseo para complementar a lectura. Había lugares que non coñecía. Ao final tomamos un chocolate con churros. A experiencia foi xenial!”
Por Aurora

martes, 2 de abril de 2019

Bajo el paraguas azul, de Elena Martínez

Imaxinade un grupo de humanos vagando sen rumbo ao outro lado da fronteira. Non teñen país, leis nen recursos. Sobreviven como poden, xuntos pero alleos, entre eles hai medo e desconfianza, non teñen a quen recorrer. O que un diga, bástalles, ao que discrepa, afúndeno. Todo é confusión e desconcerto…

Pois non, non se trataba do tráiler da última película de zombis ou de refuxiados, senón da vida cotiá dos nosos fillos adolescentes. Viven nun mundo desastrado, cruel. A pesar de que teñen de todo, non lles abonda, e aínda que contan con máis liberdade que nunca, están controlados sempre: polos pais, polos amigos, polas redes…Non son moi felices que digamos os nosos nenos.

Na novela de Elena Martínez cóntase que da noite á mañá unha pequena pode perder todo o que tiña: a seguridade, a tranquilidade, a amizade e a liberdade cun só xesto: o de mandar unha foto comprometida a unha persoa poco fiable e sen escrúpulos. Todos temos dereito ao anonimato, a unha vida privada, pero moito máis a xente nova, os máis débiles. Percibimos cousas, presenciamos sucesos, vivimos experiencias que nos alertan sobre situacións preocupantes e facemos oídos xordos. Non podemos seguir como o avestruz, escondendo a cabeza para non ver o que sucede. Os pais e os profesores deben unirse e combater o bulling, sen excusas, sen xustificar as conductas despóticas duns poucos menospreciando a dor das vítimas, sen encubrir aos violentos. Hai que sinalalos e illalos, que saiban que non os aceptamos, que consideren o dano que causan.

Bajo el paraguas azul cumpre co seu cometido, trátase dunha lectura fácil, que engancha, gústalles á rapazada. Os que o len reflexionan, oféndense, enóxanse e móstranse máis audaces por momentos, decididos a contalo (o deles e o dos demais) e resoltos por fin a poñerlle término.