viernes, 21 de diciembre de 2018

Rojo, historia de una cera de colores, de M. Hall

 Portada  do libro: Rojo, una historia de colores. Imaxe dunha cera azul que leva pegada unha etiqueta que dice:”rojo”

    “Rojo”  é unha cera moi rara. Encántalle pintar e pintar e pintar.  Pero algo estraño ocorre … Todo o que con tanta ilusión e coidado debuxa, no papel aparece de cor azul!   O seu mestre intenta axudala a pintar de cor vermello («Imos a pintar amorodos!», e os amorodos saen azuis), a súa nai intenta axudala a ser de cor vermello mandándoa a xogar cunha compañeira de cor amarelo («Ide   pintar unha bonita laranxa!» e a laranxa sae verde).

    No noso Club de Lectura, unha rapaza afirma: O PROBLEMA ESTÁ  NA ETIQUETA!

    As tesoiras intentan axudala a ser de cor vermello cortando un pouco a etiqueta para que poda respirar con máis liberdade. Pero Rojo non é feliz. Non hai maneira de que pinte vermello, aínda que o intenta con todas as súas forzas. Pero un día unha nova amiga  invitouna  a pintar un océano e entón  Rojo descubriu  o  que xa sabiamos nós:  ela é  azul! 

    Estivemos pensando e pensando. Pensamos que as etiquetas poden facer moito dano ás persoas. Pensamos que debemos aceptarnos como somos, e non intentar ser como os demais pretenden que sexamos. Pensamos que ser diferentes non é malo nin é un defecto …


   E despois de tanto reflexionar, decidimos chegar a un acordo: Os rapaces e rapazas do Club de Inclusivo de Lectura nunca poñeremos etiquetas a outras persoas, e tampouco aceptaremos que nolas poñan a nós. Non nos credes? Velaí o noso compromiso:

Imaxe das mans dos e das integrantes do Club tirando as etiquetas ao lixo

   Club de lectura inclusiva

martes, 18 de diciembre de 2018

O meu pesadelo favorito, de María Solar


“Estamos moi cerca de espertar cando soñamos que soñamos” 

Novalis, escritor e filósofo alemán.)


O mércores, 5 de decembro, na biblioteca, fixemos a terceira reunión do club de lectura. Desta volta, limos O meu pesadelo favorito de María Solar que fora Premio Lazarillo no 2014.

Manuel, o protagonista, ten un irmán xemelgo, Anxo. Viven co seu pai porque a súa nai morreu nun accidente. Un día, Manuel enfermou por mor dun virus e a febre subiulle moitísimo. Para curalo, o veterinario receitoulle uns xaropes para cans e gatos, o que non deixa de ser un pouco surrealista. O principal efecto era que lle daban moito soño e moitos pesadelos! E iso é este libro: un conxunto de pesadelos!


Soña con Alicia, que non ten que ver coa Alicia do País das Marabillas, mais ben é o revés. Ela quere darlle bicos e por esa razón sae e entra dos seus soños. Aparecen tamén dous cans verdes, un alieníxena, dúas criaturas modificadas xeneticamente, un vendedor de olores, un bar de mentireiros e unha repartidora de bicos. E a máis febre…máis pesadelos!

As nosas opinións son variadas: para algúns, entretido e divertido; para outros, pouco interesante.. Todos coincidimos no acerto do final e na tenrura que nos transmitiu a caixa que gardaba “os bicos de mamá".

Esta vez botamos de menos non falar doutros temas relacionados coa lectura, pero pasámolo ben coas nosas galletiñas e os zumes “sen azucres engadidos”.

Os que soñan de día son conscientes de moitas cousas que escapan aos que soñan só de noite”  (Edgar Allan Poe, escritor estadounidense)
Polo alumnado de 2º C

lunes, 17 de diciembre de 2018

Corredores de sombra, de A. Fernández Paz

   Nesta segunda asemblea do club de lectura de 3º/4º da ESO reunímonos para comentar a libro “Corredores de sombra” do famoso autor galego Agustín Fernández Paz. 
    A historia preséntanos a unha muller chamada Clara, que se dispón a contar a historia de algo que lle ocorrera fai dez anos. 
  Todo comezou no verán de 1995, cando a súa familia se foi de vacacións a un antigo pazo familiar. Tras varios días, durante a restauración da bodega do pazo, áchase nunha das columnas un misterioso cadáver que se remonta á época da Guerra Civil, hai máis de cincuenta anos...
   Este libro ademais de tratarse dunha historia de misterio e romance, tamén fai reflexionar aos lectores sobre as inxustizas que se cometían na época da guerra; como ben dixo unha integrante do club: “Esta historia é un reflexo de España na Guerra Civil, xa que os cadáveres daquela época saen á luz, ás veces, por casualidade”
   A pesar da importancia do tema tratado, este libro non conseguiu gastarlle a moitas das nosas lectoras. Algunhas das razóns son as moitas contradicións na historia e a lentitude da súa trama, xa que, como moitas obxectaron, a historia transcorre moi rápido no seu comezo pero vai diminuíndo de velocidade a medida que avanza. Aínda que houbo opinións negativas, tamén as houbo positivas. A historia de amor de Clara e a da súa avoa Rosalía fixeron a historia en certa forma amena, xa que o lector está centrado en saber como se irán desenvolvendo os acontecementos. 
   En conclusión, é unha obra recomendable e disfrutable. Si, para nós ten aspectos que se poden mellorar e ten bastantes puntos febles, pero aínda así pode chegar a ser unha boa lectura se o que buscas é unha historia de misterio, intriga e romance.
Por  Rachel (3º ESO )

lunes, 3 de diciembre de 2018

La isla del tesoro, de R. L. Stevenson

   La isla del tesoro nos narra la historia del pequeño Jim Hawkins, que se ve involucrado en una aventura de piratas. 
   Todo comienza con la llegada del capitán Billy Bones a la posada de su familia. Tras la muerte del pirata, Jim descubre un mapa en su baúl. Junto al doctor Livesey y al caballero Trelawney, deciden reunir una tripulación y emprender el viaje en busca del tesoro. 
   Esta novela ha sido una lectura muy amena, que he disfrutado lentamente pero con entusiasmo.   Desde el principio, la historia te atrapa. Quieres conocer ya la resolución del misterio. Hacia la mitad del libro, hay un parte que es más densa: esto se debe a la gran cantidad de personajes, que me resultó liosa. Según avanzas, te acostumbras porque te familiarizas con ellos.
   Los personajes están muy bien construidos, especialmente los principales, que son muy redondos. Mi personaje favorito es, sin duda, John Silver. A pesar de que representa el papel de "malo", conocemos también sus facetas buenas. Por ejemplo, lo cariñoso y protector que es con Jim. Entre ambos surge una relación de amistad conmovedora. Resulta imposible no cogerle cariño al pirata. 
  También he de destacar a Jim, del que podemos ver su evolución a lo largo de la obra. Pasa de ser un niño muy inocente a convertirse en un joven avispado, que engaña a los piratas y demuestra su valentía en numerosas ocasiones.
 A pesar de ser una novela de aventuras, lo personajes son muy realistas. La madurez de Jim nos puede recordar a la de cualquier chico, pero en un plano totalmente distinto. 
  Hay personajes que me parecieron más flojos. Livesey, a pesar de ser uno de los protagonistas, nunca lo llegamos a conocer en profundidad. Aunque entiendo que la trama no lo permite, ya que contiene mucha acción (la cual es fundamental para el desarrollo de la historia). 
   Mi parte favorita ha sido el desenlace. Es inesperado, el hallazgo del tesoro fue muy distinto a lo que me esperaba. Además está bien cerrado, deja todos los cabos bien atados.
   En relación con la adaptación al cine, creo que es bastante fiel al libro. Es entretenida e intrigante. Muchos pasajes de la novela están retratados casi igual en la película. Es normal que omitan capítulos, porque la película sería demasiado larga. Los actores son muy creíbles. Pero, a pesar de la calidad de la película, disfruté más la lectura.
   En conclusión, La isla del tesoro me ha gustado. Creo que es un clásico que todos deberíamos leer porque, como dijo mi profesora, influye en muchas obras posteriores. Incluso hubiese preferido leerla hace unos años, es muy recomendable para niños. Empezamos el club de lectura con buen pie.
Por Alba, 1º BAC