lunes, 27 de noviembre de 2017

A clase, de Fr. Bégaudeau

 A novela está ambientado nunha escola dos suburbios da cidade de París amósasenos un pouco a vida dun profesor de francés, que debe ensinar a moitos adolescentes coas mesmas poucas gañas que el de estar nese lugar. O comportamento do alumnado fai que a moral deste profesor mal pagado acabe polo chan. Demasiadas culturas agrupadas nun pequeno espazo crean o microcosmos dunha Francia contemporánea. 
 Aínda que sendo un libro cun tema psicolóxico que a dicir verdade nos incumbe bastante, non foi un libro que gustase moito, mais que nada pola maneira de contarse que outra cousa, porque o libro resultounos pesado de ler e fixo que non nos gustase demasiado. Aínda así, na reunión discutimos como nos sentiamos nós, que estudamos nun instituto cunhas realidades sociais moi distintas ás dos protagonistas, con respecto ao ensino-aprendizaxe, as relacións cos compañeiros e a nosa vida como adolescentes. 
 Esta historia foi levada polo director Laurent Cantent á gran pantalla. Aquí podes ver un tráiler da 
mesma.

  Por Abraham, 1º BAC

lunes, 13 de noviembre de 2017

La tumba de Aurora K, de Pedro Riera

Este libro es ante todo un libro concienciativo, un libro que nos habla de algo tan duro como la guerra y todas las consecuencias que algo así acarrea, no solo para quienes la viven, si no para todos los descendientes de ambos bandos, descendientes que acaban heredando odios y exaltaciones extremas de ideas que ni si quieran entienden, que heredan el exilio, la política, la sociedad construida en base al terror.
En este libro Pedro Riera nos habla a través de la voz de la pequeña Anna, una adolescente hija de exiliados por culpa de la guerra. Una guerra inventada por el propio autor, entre tavaros y urenos, pueblos de la Europa del este que bien podrían recordarnos a ciertos hechos que sucedieron realmente. 
 Anna se acercará a las atrocidades acontecidas durante la guerra mientras se hace preguntas sobre su propia identidad, sobre el bien y mal, sobre la naturaleza de las personas, mientras a su alrededor comienzan a ocurrir las típicas cosas de toda adolescencia: amores, peleas entre amigas, problemas familiares... Todo esto desde un lenguaje sencillo y con un ritmo rápido y repleto de giros sorprendentes.
 Anteriormente había leído a este autor con su saga Hombre Lobo, pero no me convenció demasiado, sin embargo, con este libro me he reconciliado completamente con él. Es un libro que merece ser leído.

 En general, gustó a todos los miembros del Club de lectura. El personaje favorito de todos(sobre todo de las chicas) fue Danylo, mientras que el más odiado fue Sonia Brachko.

Como recomendacion personal,os aconsejo poneros música de "Los Ramones", un grandioso grupo al que se le hace referencia en el libro, aunque también os recomiendo la canción "Civil War" de "Guns and Roses",cuya letra me hizo pensar mucho en la trama de la historia.

Por Steven, 3º ESO


miércoles, 1 de noviembre de 2017

Jules Verne e a vida secreta das mulleres planta, de Ledicia Costas


Verne non necesita ser ficcionado, pois a ninguén se lle escapa que el xa foi en vida un personaxe de novela: viaxeiro incansable, explorador do mundo, aventureiro e visionario. Non precisamos velo como o gardián de segredos ancestrais en lugares ignotos, dado que a súa obra e a súa intuición nos abruman e sorprenden.
Pero esas son as licencias literarias da imaxinación: pódese mesturar ficción e realidade a partes iguais, botar man de personalidades reais e inventadas,  de localizacións auténticas e ficticias. 
Na obra de Ledicia Costas resultan interesantes as referencias históricas (un dos seus personaxes, Antonio Sanjurjo, foi un inventor coruñés que probou con éxito un prototipo de submarino)  e a ubicación da narración en Vigo (Jules Verne visitou a cidade galega en varias ocasións) é un guiño aos lectores novos que resulta atinado.
Pero a historia trascende a realidade, e nun alarde de verdadeira inventiva verniana, Costas lévanos a illas máxicas acompañando a unha estirpe de mulleres fabulosas que derivarán en plantas (como Dafne
Dafne por Jakob Auer.
, como Mirra, como Sido…). Aínda que non nos quedaremos só en metamorfoses clásicas, pois a pretensión da autora ao longo das páxinas é ofrecer transformacións persoais de todo tipo, máxicas algunas, outras reais, onde todos podemos recoñecernos: o paso da infancia a madurez, a mudanza da amizade en amor, a conversión do temor en fortaleza…
En fin, unha homenaxe a Verne, que nunca está de máis, con firmes valores morais, aventura e lirismo.

E os fans dos xenios visionarios que visiten esta páxina e xa me vades dicindo…