Mostrando entradas con la etiqueta Intolerancia. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Intolerancia. Mostrar todas las entradas

lunes, 3 de junio de 2019

Juul, de de Gregie de Maeyer e Koen Vanmechelen

    Nesta ocasión falaremos do libro Juul, que trata dun tema moi delicado (o acoso escolar).
     A súa lectura fíxosenos dura, pero a verdade é que pensamos que a pesar diso, esta historia debe ser contada. 
Imaxe da cuberta
    O libro é un álbum ilustrado que conta a historia dun neno que é o obxectivo das burlas dos seus compañeiros e decide ir eliminado aquelas partes do seu corpo que provocan risa e desaprobación, ata acabar convertido nunha pelota de xogos. Cada páxina presenta unha nova mutilación, e a cada páxina que avanzamos, sentímonos peor e ímonos quedando máis e máis calados... As páxinas do libro parecíannos moi frías, e os textos moi duros, pero pouco a pouco comprendemos por que estaba escrito así. Ao final aparece Nora, unha nena que o acaricia, e devólvelle a palabra ao poñerlle un lapis na boca e darlle papel. Devólvelle a voz... e Juul pode contar o que lle pasou, e que foron as burlas as que o levaron a esa autodestrucción. 
    Sen darnos conta, tamén nós fomos recuperando a voz e puidemos contar cousas que nos fixeron dano, puidemos reflexionar sobre o estúpido do noso comportamento ás veces, e tamén sobre o fácil que é danar a un compañeiro... pero tamén sobre o fácil que é axudalo se nos comprometemos. Juul autodestrúese para ser aceptado, para que o queiran, pero nunca é suficiente. 
   Agora xa sabemos que nunca debemos baixar por este camiño, porque este camiño leva a ningunha parte. Reflexionar entre todos sobre os insultos, a autoestima e sobre todo, falar sobre o valor da diferencia, fíxonos pensar e repensar certas cousas... e tamén serviu para facernos algunhas promesas. Clube de Lectura Inclusiva

miércoles, 5 de abril de 2017

Toda la verdad que hay en mí , de Julie Berry

 Fai catro anos Judith e a súa mellor amiga desapareceron dun pequeno  pobo, dous anos máis tarde Judith regresa soa e mutilada para que non  conte nada sobre o ocorrido. Ao regresar vese envolvida nun cúmulo de  sensacións e sentimentos xa que é evitada por todo o pobo, mesmo algúns  familiares, polo seu tenebroso pasado. 
 Ao volver atopase con Lucas, un rapaz do que sempre estivo namorada en segredo, o que desenvolverá unha serie de sucesos que provocarán en Judith a necesidade de tomar decisións sobre os seus desexos de salvar ao seu namorado, ou perdelo para sempre ao revelar o seu pasado.
 En definitiva, esta novela de Julie Berry é unha longa carta de amor escrita pola nosa protagonista que se ve condenada a ser marxinada pola sociedade e atoparse soa ante un destino desconcertante e asombroso. 
Esta é en síntese a historia do quinto libro tratado no Club de Lectura, e houbo moi diversas opinións sobre os acontecementos da novela e provocou un interesante debate. En xeral, a todos os alumnos lles gustou o libro, aínda que algúns amosaron a súa sorpresa polo desconcertante final, xa que non o esperaban. Un dos personaxes máis discutidos foi o de Lucas xa que para algúns o namoramento entre eles (Judith e Lucas) foi fermoso, para outras, non era máis que pícaro que non estaba tan namorado como parecía xa que na historia ten amores con outros personaxes. No club tamén se discutiu moito sobre o temor no que vive Judith, ao non ter a valentía de expresar o que sinte e contar a verdade da situación que vive, e como esa é a situación de moitas mulleres non só entón, senón todavía hoxe en día. 

Por ANA RODRÍGUEZ MEILÁN 3º ESO

lunes, 14 de noviembre de 2016

Nata y chocolate, de A. Borras

 







Ver a vida dende o punto de vista dos alumnos acosados, obrigados e obrigadas a compartir tempo e espacio cos seus agresores mentres todos os demais (incluídos os profesores) miran para outro lado. Percibir un día tras outro a escola como un mundo hostil e aos teus compañeiros como salvaxes depredadores. Por que xa non somos empáticos, por que somos incapaces de sentir a dor e o medo nos demais?
 Insultos e agresións cara o diferente, como en Nata e chocolate, nunca se sabe que é peor, se ser pouco blanco ou ás veces demasiado. Nunca se pode compracer totalmente o criterio das persoas que desprecian a outras, dos abusadores, sempre insatisfeitos eles mesmos, sempre inseguros.
Gustounos Nata y chocolate porque ao final reina a cordura, porque hai unha persoa adulta que comprende e presta axuda, porque o grupo ampara á acosada e entre todos logran que por fin a acosadora rectifique a súa conducta. Pero isto correspóndese coa realidade? Somos capaces de identificar o bullying de xeito claro e no seu estado inicial?
Quizais poidamos servir de axuda con esta guía do acoso escolar:

Powered by emaze

lunes, 23 de mayo de 2016

Toda la verdad que hay en mí, Julie Berrie

Toda la verdad que hay en mí es un libro escrito por la autora Julie Berrie autora de otros libros como The passion of Dolssa. Esta autora creció en el oeste de Nueva York como la más pequeña de siete hermanos. 
En este libro conocemos a Judith una joven que desaparece junto con una amiga suya. Años después Judith regresa al pequeño pueblo mutilada y con muchas sospechas encima suya además de ser ignorada por aquellos que fueron su familia y sus amigos. 
Judith a pesar de todo es incapaz de olvidar el amor que siente por Lucas, un joven del pueblo al que siempre ha querido en secreto y al que va dirigido este libro en forma de cartas. Judith nos ha hecho sentir diferentes emociones a lo largo de su historia como pueden ser tristeza, alegría, rabia... 
Es una historia donde hemos podido ver como diferentes mujeres podían ser manipuladas y sumisas pero también se ve como las propias mujeres podían llegar a ser machistas a la hora de actuar en diferentes casos. A día de hoy aun podemos ver como la situación referente a la mujer no ha cambiado mucho ya sea por la educación que se les da como con los medios de comunicación que cada día se utilizan mas, está en nuestras manos que los fallos que se han ido realizando en el día a día no se vuelvan a repetir. 
Por Melanie, 4º ESO