miércoles, 15 de enero de 2014

La cena, de H. Koch y Seis hombres, de D. Mckee

Hay un acuerdo tácito entre todos los componentes de este club: no comentar el libro hasta el día en que está fijada la reunión. Pero hay libros que a medida que los vas leyendo- unas de un tirón y otras de forma más pausada- , sientes la necesidad imperiosa de hablar de él con tus compañeros cuando te los cruzas por el pasillo, cuando te encuentras en la sala de profes, cuando marchas para casa o cuando te estás tomando un café. Pero no podemos hablar: solo nos miramos y con ello, tratamos de corroborar lo que el otro puede estar pensando y sientes que tienes que compartir ya tus pensamientos. Y este ha sido uno de ellos, porque es de los que da mucho, pero que mucho que hablar, como así fue. Una de las componentes ya había comentado mi fijación con los títulos de los libros que les oba proponiendo. Hacía unos meses que habíamos leído Mejillones para cenar y ahora La cena. Obviamente, la risa fue unánime, porque la verdad es que ya solo nos faltaba el postre. Pero si nos había inquietado el primero, el segundo no lo fue menos. Dos hermanos con sus respectivas esposas se reúnen para cenar y, a través de los que va contando uno de ellos, el profesor, vamos conociendo sus vidas acomodadas, burguesas, a sus hijos adolescentes y, como no, el motivo de aquella reunión: el asesinato de una indigente en el cajero de un banco, perpetrado por sus vástagos. Y, de repente, como lectores nos encontramos con un dilema: ¿qué habría hecho yo en ese caso? ¿qué moral estamos enseñando a nuestros hijos? Es una historia estremecedora, violenta, cruel, en la que el narrador hace una crítica brutal de esta sociedad en la que nos ha tocado vivir y en la que nadie se salva. En resumen, un libro que hay que leer porque es altamente recomendable. Y hablando de crueldad y de violencia, también comentamos el álbum ilustrado Seis hombres, quizá porque de una manera sencilla, con unas ilustraciones minimalistas en blanco y negro, en él se nos cuenta como la humanidad a lo largo de los siglos no ha sabido , o no ha querido, aprender de su pasado, de su historia, porque en él se nos explica el origen de las guerras y aquí se dan cita el miedo, la avaricia, el deseo de medrar a costa del otro sin importar las consecuencias de nuestros actos y de nuestras decisiones. En conclusión, un libro perfecto para leer a los niños y a los no tan niños.

lunes, 16 de diciembre de 2013

Tonecho de Rebordechao, de Breogán Riveiro

Cidade versus aldea, ou como non renegar das nosas orixes. Iso foi o que nos impulsou a recomendar esta lectura ao alumnado do noso Centro, de cultura urbana na súa maioría, e o primeiro tema que saíu a relucir no debate que mantivemos antes das vacacións. Nun principio, as alumnas pretendía amosar una especie de afastamento cultural, intencionado as máis das veces, co cal non recoñecer que gran parte delas segue a ter aldea propia e familiar e que a nosa cultura continúa a ser labrega, como  puideron confirmar trala lectura do Tonecho.
 Algo que quedou claro foi que o amor pola natureza e a solidariedade entre as xentes estaban máis arraigados na aldea, que a tradición non só mandaba nisto senón tamén na memoria e de aí a importancia de recoller as historias que contan os nosos maiores antes de que se perdan: os mitos e as lendas de Galicia, pero tamén os acontecementos reais, como o do home-lobo de Allariz, aqueles sucesos que levaron ao noso autor a escribir este libro.
Pasado e presente, en suma, que se mezclan na figura do protagonista, pero tamén futuro porque na aldea globalizada na que vivimos xa ningún neno é distinto a outro.

Tonecho de Rebordechao, de Breogán Riveiro

Tristes armas, de Marina Mayoral

Tristes armas, de Marina Mayoral

Nesta ocasión, os alumnos maiores das Estantigas lemos Tristes Armas de Marina Mayoral.

No libro coñecemos a Guerra Civil pero dende o punto de vista da retagarda, dos que sufriron a Guerra aínda que non combateron directamente nela. Tal é o caso de Harmonía e Rosa, “nenas da guerra”, exiliadas en Rusia, ou da súa nai. Pero, a pesares do conflito bélico, da perda do pai/marido, da nostalxia, da represión trala guerra, Tristes Armas é unha historia de amor, reflectida na carta que as dúas nenas envían a súa nai, no namoramento de Rosa e León, na axuda que dos amigos se prestan mutuamente, a pesares de pelexar en bandos contrarios e, na loita dunha nai, Carmiña, pola supervivencia e por tentar reunirse coas súas fillas.

En definitiva, é unha crítica ás guerras que separan e que alimentan odios e bagoas, e un canto a esperanza que sempre supón o triunfo do amor.

domingo, 8 de diciembre de 2013

La nieta del señor Linh, de Ph. Claudel

        Hoy en nuestra reunión comentamos  La nieta del señor Linnh, del escritor Ph. Claudel.  Es una novela breve pero intensa, conmovedora, con una prosa sencilla, lírica, sugerente, en la que se tratan temas como la inmigración- “Cuando el señor Linh subió a bordo con una multitud de gente parecida a él, hombres y mujeres que lo habían perdido todo (…)”, el exilio, la incomunicación –“las palabras no le herirán”-, la soledad  o la amistad.
        Página a página el lector empieza también su particular viaje , pues tampoco sabemos de dónde partimos y adónde vamos. Poco a poco nuestra travesía se vuelve inquietante pues  te pone en la piel del señor Linh, ¿qué habríamos hecho, cómo viviríamos en una situación parecida, en un país desconocido cuya lengua, su cultura, sus costumbres son tan distintas a las nuestras?; ¿quizá habríamos conocido también la amistad sin palabras, solo llena de gestos, de un señor  Bark? Y avanzas línea a línea hasta llegar a ese conmovedor y fatal final que a ninguna dejó indiferente, porque todas nos pusimos en la piel del señor Linh, porque  sabemos  frágiles .
       Una novela altamente recomendable

Biografías


          
Por que biografías? Preguntou a rapazada cando lles ofrecín esa posibilidade. Non tardaron en contestarse a si mesmos: a vida dos demais interésanos sobremaneira, e moito máis se se trata de personaxes xenreiros da historia universal. O xénero biográfico non ten por que ser aburrido, todo o contrario; ademais de información valiosa sobre épocas antigas e civilizacións perdidas, estes libros aportan todo tipo de anécdotas e curiosidades que nos agradan e entreteñen. Nin que dicir ten que os alumnos se apaixoaron coas aventuras de Marco Polo ou cos descubrementos do gran Arquímedes, coas capacidades artísticas de Leonardo e a perseverancia de Galileo; tampouco quedaron atrás as grandes mulleres como Hipatia e Curie, exemplos de determinación e altas capacidades. En fin, que todos estiveron de acordo en afirmar que aquelas biografías constituíron unha fonte de inspiración motivadora para as súas metas futuras dado que en todos os casos se trataba de persoas cunha grande capacidade de esforzo e superación. Sen dúbida, modelos de conducta para o noso alumnado.