A illa de todas as illas, de X. Docampo

Que sexa precisamente o epílogo o único que nos gustou do libro é mostra dabondo de que a historia , que prometía moito, non gustara. A novela é unha homenaxe aos libros de aventuras que ocorreron en illas. Por ela desfilan referencias literarias coñecidas por todas nós: A illa do tesouro, O señor das moscas, Robinson Crusoe, … que é o único que a fai interesante.

Mais semella faltarlle un plan: fáltalle acción ,as persoaxes e as situacións son pouco verosímiles- eses país que desaparecen e deixan a unha nenade catro anos en mans duns menores- . En fin, que o único que se salva como personaxe é a néboa e as ilustracións, porque o demais resultounos soso e aburrido. Se a idea , en principio, prometía , o resultado final defraudounos a nós, coñecedoras desas lecturas. Que opinará a rapazada? Animaralles este libro a ler eses clásicos?