Non lles gustou! E iso que,
aparentemente, o libro proposto para o club de lectura dos maiores, Juegos inocentes juegos de Ricardo
Gómez, tiña todas as papeletas para chegar aos rapaces.
A narración preséntanos a un
adolescente reflexivo, tímido, normal, Sebastian (si, sen til no a), que asumiu
demasiadas responsabilidades dende os 9 anos trala morte da súa irmá e o
posterior divorcio dos seus pais. O rapaz gaña diñeiro, á vez que se divirte,
probando xogos para unha empresa americana. Pero o que el non sabe, e o lector
si, é que os xogos non son tan inocentes como o protagonista pensara, pois cada
vez que proba un arma ou pilota un drone, cada vez que mata a alguén no seu
ordenador estáo a matar na realidade. Con eses dous elementos xoga o autor: coa
realidade cotiá de Sebastian e co resultado das súas accións.
Seica foi esta dualidade
narrativa a que non calou nos alumnos/as, máis acostumados a formas de narrar,
simples e lineais polo que a lectura resultoulles “pesada” e, as veces,
“difícil de seguir”.
Sendo o obxectivo do club
que os alumnos amen a lectura, pero que tamén coñezan outras formas de narrar,
consideramos que debemos persistir nesta liña. Que entendan que, para se
achegar a lectura, non sempre o camiño será doado, que haberán de salvar moitos
escollos. Porque un libro é, ao fin e a o cabo, ¡a vida mesma!
No hay comentarios:
Publicar un comentario