El odio que das, de Angie Thomas

 É un libro que fala principalmente do racismo e do movemento “Black Lives Matter”.

A súa protagonista, Starr, ve morrer ao seu mellor amigo Khalil a mans dun policía. A partir de ahí comeza unha loita interna consego mesma, rememorando unha e outra vez a escena, culpándose a sí mesma de que os detectives non crean que o seu compañeiro sexa culpable ou aguantando ter que oír que Khalil era traficante.

Pero, ademais, este libro conta con unha subtrama na que se fala sobre as pandillas e os traficantes no barrio de Starr. O seu propio pai é un expandilleiro que, coa pouca influencia que lle queda, consegue protexer aos seus fillos. Por último tamén destaca o tema do abuso doméstico na familia dun pandilleiro, que agrede á súa muller e ás súas fillas.

É increíble a vida tan distinta que tes que sufrir por non ter a pel clara, que teñan que enseñarte a como debes comportarte ante un policía armado e que, ademais, as persoas que te discriminan sexan responsables da túa situación.

Por María, 4º ESO

Ninfa rota, de A. Gómez Cerdà

 

Este libro relata a historia de Marina, unha rapaza adolescente, que sente unha voráxine de emocións pola súa relación obsesiva co seu noivo, Eugenio. A súa repentina ruptura complica moito as cousas e fai que a protagonista se obsesione tentando comprender o motivo polo que a deixou. Esta relación deixa ver claramente a súa toxicidade: por un lado temos a unha persoa controladora e manipuladora, que o que máis lle importa é o seu propio ego, e por outra, alguén que está experimentando moitos cambios psíquicos e que crea unha forte dependencia emocional da outra persoa. Eugenio claramente a ameaza, insulta e afasta das súas amizades, sobre todo de Nerea, a súa mellor amiga, que veu o que el estaba a facer coa súa amiga e declaroulle a guerra. Marina fai tantas cousas por compracelo que acaba nun estado case paranoico, case ao punto de mirar cara ambos lados para comprobar que el non pode ver as accións que realiza no seu día a día, por se puideran chegar a non gustarlle. Ela non é quen de recoñecer o maltrato sufrido libremente, polo que desfoga nun diario que escribe e moi frecuentemente, estes sentimentos de medo pódense ver nos seus soños, nos que somos testemuñas das interacción de dous personaxes, unha ninfa e un fauno, trasuntos dela e de Eugenio. Nestes soños a ninfa síntese empequeñecer fronte ao fauno, a quen dice querer pero é notable que lle inspira medo. 

 Dende o meu punto de vista, é unha novela moi necesaria que pode axudar a abrir os ollos á moitas persoas e darse conta da realidade na que viven, para así poder saír dela. O estilo de Gómez Cerdá é claro e conciso, como escribiría unha moza que ronde a adolescencia, e isto beneficia que o ritmo da novela sexa rápido e atrapante. 

No club de lectura foi un libro que agradou a todo o mundo, e moitos puideron sentirse identificados porque coñecían unha relación así ou a viviran nas propias carnes. Moitas veces non romántica, senón que este tipo de abusos poden ocorrer e todo tipo de relacións, como as de amizade.

Por Beatriz, 3 º ESO

Horror. Rebelión en la huerta, da autora Madlena Szeliga e a ilustradora Emilia Dziubak

 

     O libro titúlase Horror e iso xa o di todo. Estamos ante una novela de misterio y de terror: hai un asesino, unha vítima, un móvil, un fatal desenlace… E, sen embargo, trátase de froitas e verduras.

´

     Ata este momento non nos decatáramos de que quizais as plantas teñan un sistema neurolóxico, sentimentos, dor. Podería padecer de humillación o reino vexetal? Temos a absoluta certeza de que Madalena Szeliga, a autora, así o cre. Podemos dicir que neste libro asistimos boquiabertos aos asesinatos máis crueis da historia da humanidade – hai uns 600 millóns de vexetarianos- aínda que as fermosas ilustracións de Dziubac intentan que o esquenzamos. A parodia de Horror é burlesca pero sincera. Cun humor sarcástico, denuncia a terrible explotación dos recursos da Terra e fainos desconfiar dun mundo que tira á basura toneladas de alimentos cada día e permite que enormes extensións de bosques sexan arrasados para que grandes terratenentes se enriquezan. Non hai dereito! Vivan os vexetais libres!!!

Versos viceversos, de A. García Teijeiro e J.C. Martín Ramos

Está claro que se podes gardar nun armario o mar, como afirman os autores que estivemos lendo (e oíndo), de seguro que ti serás capaz de sentir a vida, a túa e a de quen sosteña contigo o mundo.

 Os recordos, que son vento e música, naufraxios e solpores, virán a ti como ao poeta que pasa o tempo contando de noite as estrelas. Con eles fiarás o futuro, que non está escrito, e seguirás as pegadas dese fermoso poema “os seus versos/ buscan a chave dunha porta/ que non sabe se existe”. 

Aos nenos os versos escórrenlles entre os dedos, non son quen de asilos, nin de visualizalos nin de sentilos. Mágoa. Estamos criando unas xeneracións nas que predominan as imaxes fronte as verbas, sen que eles se decaten de que a imaxinación depende do relato que construímos, porque a palabra imaxe procede do latín imago que significa un retrato ou unha copia da realidade. E QUE É SE NON A POESÍA?