Un hilo me liga a vos, de Beatriz Giménez de Ory

Dende tempos inmemoriais a mitoloxía grega ten sido unha fonte inesgotable de recursos para a cultura en xeral. E non só para as artes e as letras, senón tamén, e cada vez máis, para a ciencia, con denominacións de enfermidades, fitónimos, elementos químicos, topónimos ou obxectos de todo tipo na vida cotiá que derivan dos nomes de deuses e heroes. 

 Por este motivo sempre consideraremos oportuno que o noso alumnado se ilumine con esas lecturas guiadas a través dun tempo mítico cuxas ensinanzas son universais e intemporais, dado que todos os mitos son narracións fundamentais que intentan dar respostas ás grandes preguntas da humanidade. 

 Por iso recomendamos o libro de Beatriz Giménez, que rezuma audacia en prosa e verso. Os mitos, neste caso, amósanse ben vencellados ás ilustracións e aos poemas como un todo, e iso o alumnado percíbeo. Deste xeito, foron quen de disfrutar moito coas lecturas e coas imaxes, descubrindo heroes e heroínas, monstros e divinidades que falan de amores e desamores, de rivalidades e de tristuras. E fiando, fiando, sobre todo, como di a autora, neste libro descubrirás que en realidade fala de ti.

Zorro, Los días felices e Travesía

 

Nesta ocasión, no club de lectura, limos tres albumes ilustrados, Zorro de Margaret Wild, Los días felices, de Bernat Cormand, e Travesía de Peter Van den Ende. A proposta sorprendeunos de inicio, por que tres libros, dous deles, pensamos para nenos, e o outro, Travesía, sen texto, só imaxe. 

  

  En Zorro!, a través dunhas imaxes moi expresivas, nun bosque calcinado, a autora amósanos a amizade que nace entre Urraca cun á queimada que lle impide voar, e Perro, que ao perder un ollo ten a súa visión mermada. Ambos sós e con limitacións, faranse amigos e así supliran as súas limitacións. Porén, pronto aparecerá o personaxe de Zorro que alterará esa amizade, pois síntese só e ten envexa do vínculo entre os amigos. 

   

  Por outra banda, en Los días felices, os protagonistas son dous

nenos, o narrador e Jacob, a través dos recordos do primeiro nárrasenos o tempo de felicidade e amor entre ambos nenos, porén, tamén da soidade e a nostalxia, pois, a partida de Jacob, sen dicir nada, deixa ao narrador preso da dor e a incomprensión, porén, tamén da esperanza. 

    

 En Travesía, o protagonista é un barco de papel que navega no medio do océano. Durante a súa longa viaxe, atópase cos seres estraños, que rememoran, inevitablemtente aos mundo fantásticos de O Bosco, pasa entre manglares e enfróntase a unha tormenta devastadora, observa a beleza dunha aurora boreal, e a contaminación dunha plataforma petrolífera… e a súa viaxe remata nunha cidade, na que desembarcará o seu único pasaxeiro. Esta viaxe é unha alegoría da vida, dos seus lestrigóns e dos seus cíclopes, como dicía Kavafis.

     Os tres libros suscitaron un gran debate, cómo custou entender, de inicio, Travesía, pois estamos acostumadas a lecturas con texto de apios e a imaxe cústanos interpretala, como Zorro reflicte perfectamente as relacións humanas, sobre todo na adolescencia, e sentímonos moi certa de Jacob e o narrador de Días Felices, do seu tenro amor, e deixounos claro que a nostalxia, os recordos, tamén van conformando quen somos para ben e para mal.

Por Sonia, 1º BAC

Lo que pensamos, lo que hicimos, de Lea-Lina Oppermann

Este libro trata sobre un atentado en el cual una mujer armada (exalumna y disfrazada de hombre) consigue acceder a la clase de matemáticas de un curso de alumnos, quien ella previamente conocía perfectamente. La mujer obliga a los alumnos presentes a cumplirle varios deseos relacionados con la vida personal de los alumnos, para una vez leído el último deseo suicidarse. El libro nos presenta varias disyuntivas morales en el momento el que los alumnos tienen que decidir si abrir a la niña, o dejarla fuera, además de varios momentos de mucha tensión y desconcierto, por ejemplo en el momento que ordenan matar a un alumno.

 En mi opinión creo que este libro es muy interesante y llevadero. El aspecto que más me gusto de él, es el hecho de narrar un suceso trágico visto desde tres puntos de vista, el profesor, Mark y Fiona. 

 En cuanto a los personajes, con el que más me identifiqué fue con Fiona, debido a que en casi ningún momento puso en duda sus morales.

Por Olalla, 3º ESO