Un mundo feliz, de A. Huxley

 Aldous Huxley proxecta nun  mundo feliz unha realidade utópica na que os nenos non nacen dunha nai,

senón dunha probeta, onde non hai amor, senón luxuria e desenfreo, onde non hai loita de clases, senón só conformismo. En suma, unha sociedade onde todo o que nos fai humanos desaparece.

Neste contexto entre en xogo "o salvaxe", un personaxe que vive illado do mundo feliz e que provoca que se cambaleen os  cimentos d este a o representar o impulso vital, o lado máis primitivo e orixinario dos humanos.

Este choque entre os dous mundos vai precipitar a destrución do  salvaxe, nunha apoteósica escena final.

A opinión sobre o libro foi bastante variada, sendo criticada por algúns e encomiada por outros. Do que non cabe a menor dúbida é da súa condición de clásico, que o encumbra a unha posición de prestixio dentro da literatura distópica do século XX.

Por Beatriz, 1º BAC