Ata o noso último empeño
é só un soño dentro dun soño.
E. A. Poe
Que curioso iso de comezar o primeiro trimestre con
Prohibido ler a Lewis Carroll e rematar o terceiro con
O meu pesadelo favorito. Unha casualidade, e con todo un descubremento, porque as dúas historias da Alicia de Carroll e o relato de María Solar están enmarcados no mundo dos soños, algo que a rapazada percibiu sen ningunha dificultade, dando pé aos pertinentes comentarios.
A imaxinación constrúe o mundo onírico e tamén forma o urdido da literatura, ambos están íntimamente enlazados…e polo tanto ás veces mestúranse. Quen non coñece
O soño dunha noite de verán ou
Rip van Winkle? Como imos pasar por alto que
O extraño caso de Dr. Jekyll e Mr. Hyde de Stevenson ou o
Frankenstein de Mary Shelley son produto de sendos pesadelos dos seus creadores?
Un exercicio recurrente nas clases de literatura son os relatos dos soños. O alumnado lánzase con fervor á descripción dos anhelos e os temores forxados no maxín en noites insondables. Pero hai que ler para escribir, e qué mellor que os contos tradicionais.
Esperando que os disfrutedes, deixo aquí os enlaces para que poidades mergullarvos en dous contos oníricos antigos, o primeiro, “
Los dos que soñaron”, extraído de
As Mil e Unha Noites e o segundo, “
El sueño infinito de Pao Yu”, de O soño do Aposento Vermello do escritor chino Tsao Hsue-Kin. Verdad que este último vos recorda a
O meu pesadelo favorito por aquilo do soño dentro do soño, dentro do soño, dentro do soño..?
No hay comentarios:
Publicar un comentario