El asesinato del profesor de Matemáticas, Sierra i Fabra

Este libro de lectura juvenil y de intriga trata sobre tres estudiantes llamados Adela, Nico u Lux. Son amigos que comparten una cosa, a los tres se les dan mal las matemáticas. Su profesor, Felipe, propone a sus alumnos un juego a modo de examen para aprobar las matemáticas. Un viernes el profesor muere, pero antes de fallecer comenta a sus alumnos que el sobre que hay en su bolsillo les indicará cómo buscar a su asesino.

 Después de resolver ocho pruebas, descubren que el asesino es nada menos que el director de su centro escolar, Mariano, ¿pero, cómo descubren que el asesino es el director?. Pues, muy sencillo, las ocho pruebas contenían también siete pistas. Las siete pistas, al resolverlas, daban un número que se correspondía con una letra del abecedario en orden alfabético. Por ejemplo, el uno sería la letra a, el dos la letra b, el tres la letra c, u así sucesivamente hasta llegar a la letra z.

   

 Por Pablo, 1º ESO

Ojos y espías , de Tanya LLoyd

Imaxina que es unha persoa que intenta (necesita) pasar desapercibido: un perseguido pola xustiza, un espía, un axente encuberto, etc. Pois ben, anos atrás isto sería pan comido: tres pasaportes falsificados con distintas nacionalidades, varias partidas de nacemento de diferentes parroquias e mesmo credos, dúas perrucas e un bigote, algunas matrículas falsas de coche…e listo. 

 Pero neste mundo da era dixital (que vén ao caso dado que digitum significa dedo, e así é como nos sentimos todos constantemente: baixo a éxida dun índice acusador) tal obviedade parece unha verdadeira quimera.

 Porque existe o dereito á intimidade. Ou vai ser que non, xa que nin a persoa máis rica do mundo, ou a máis poderosa, pode nestes tempos manter oculta a súa identidade, a súa casa, a súa familia, os seus gustos e aficións, a súa vida… 

 Conseguir todos os teus datos é tan fácil que dá medo: están nas redes sociais (se non os metiches ti, xa se encargou o teu amigo, ese cretino ignorante que non ten un dedo de frente -véxase supra digitum- , ou a túa tía-avoa que acaba de mercar un cacho iphone e anda a ensinar a tododios o feitiños que son os seus sobriños… e de paso onde viven, fotos do colexio, lugar de vacacións, etc). E recorda: o que publicas na Web, queda aí para sempre. 

 Por outro lado, o teu Smartphone é un dispositivo GPS que rexistra automaticamente a túa ubicación en todo momento, e vai gardándoa a conveniencia. Calquera, e digo calquera (tamén os teus pais, babiola) poden saber onde andabas esa noite de graduación coas túas amigas (que en realidade chamábase Xosé Manuel e era do Masculino) ata altas horas da noite.

 E por último están os rastreadores, que recolectan información sobre as páxinas que visitas e sobre os teus dispositivos. Así elaboran un perfil detallado sobre ti e o que che interesa, para despois vender esa información a empresas de publicidade ou mesmo a gobernos e corporacións. Así poderán tervos controlados, adiantarse aos vosos gustos e necesidades, ou investigarvos antes de ser contratados ou tras un despido. E as autoridades sábeno e non fan nada.

 Non estamos en boas mans, rapaces, tédeo por seguro. Así que espabilade, informádevos. Pódense facer moitas cousas para salvagardar a nosa vida privada, por exemplo ler e recomendar a lectura de Ollos e espías de Tanya Lloyd ou de 1984 de George Orwell, esta última unha novela de 1949 na que recoñecemos esa ditadura moderna do Gran Hermano que todo o controla. 

 Podes consultar a páxina do Instituto Nacional de Ciberseguridad de España: Ou esta: https://privacidadglobal.com/seguridad-internet-menores/

La medición del mundo

A medición do mundo conta a historia de dous personaxes moi relevantes para a historiada ciencia. Un é Gauss, matemático e astrónomo e o outro e Humboldt, explorador, botánico e topólogo. 

 O libro transcurre de maneira intermitente, contando de maneira moi detallada as vivencias de cada un (sobre todo as viaxes de Humboldt polo mundo) para despois nos capítulos finais, que os dous se coñezan e establezan unha relación entre eles. Na historia destes dous personaxes hai un bo contido histórico e biográfico pero tamén existe unha trama que mantén a atención do lector, conseguindo incluso contar de maneira amena termos matemáticos. 

 Na miña opinión é un bo libro, porque retrata moi ben as personalidades tanto de Gauss e Humboldt como dos demais personaxes secundarios. Ademais o autor é quen de transmitir unhas sensacións moi particulares na narración desvelando en ocasións as peores cousas das que somos capaces os humanos. Por todo isto creo que é un libro recomendable, sobre todo para aqueles que queiran aprender un pouco de ciencia e historia a través dunha trama.

 Por Enrique, 4º ESO