La nieta del señor Linh, de Ph. Claudel

 Lemos no club de nais e pais La nieta del señor Linh, un libro de Fhilippe Claude que, malia ter xa anos, ninguén lera agás quen o propuxo. Sorprendeu pola súa brevidade e intensidade. 

Discutimos respecto á saúde mental do señor Linh. Sofre demencia (confunde unha boneca cunha nena) e por iso, logo de valoralo, é recluído nun centro sen posibilidade de saír ou, máis ben, ten unha “loucura salvadora”, unha loucura que o salva da desesperación ante a terrible situación que vive logo da morte da familia e amigos (el anciano se llama Linh. Es el único que lo sabe, porque el resto de las personas que lo sabían están muertas). A boneca parece ser tamén, xunto coa bolsiña de terra, o asideiro ante  o desarraigo nun país tan distinto do seu e cunha barreira lingüística insalvable. Parece que o único que entende isto -regálalle un vestido para a nena- é o seu novo amigo, o señor Bark,  quizás porque tamén viviu unha perda importante. De feito, ao final, di:“ El anciano mira a su amigo y le sonríe. Estrecha la hermosa muñeca entre sus delgados brazos, la estrecha como si su vida dependiera de ello, la estrecha como estrecharía a su nieta”. Parece que xa non precisa ese elemento salvador.

Tampouco é un problema a lingua co señor Bark, xa que grazas á empatía poden comunicar sentimentos sen precisar palabras: cun “bos días” é suficiente. 

Outra cuestión que suscitou debate na reunión foi se é un libro “triste”. Á maioría fíxonos chorar pero, entre tanta dor, hai esperanza. Como di o señor Bark cando descubre que o amigo está vivo: “sí, se dice, puede que la vida sea también esto. De vez en cuando un milagro, oro y risas, y de nuevo la esperanza cuando crees que a tu alrededor todo es destrucción y silencio”

A conclusión é que non deixou indiferente a ninguén e fai pensar en tantos desarraigados lonxe da súa terra e dos seus en lugares puco acolledores e con lingua e costumes tan distintos, algúns, coma o señor Linh, fuxindo tamén dunha guerra. 

Tristes armas, de Marina Mayoral

 “Tristes armas” é unha novela de Marina Mayoral que aborda de maneira conmovedora e profunda as experiencias de dúas irmás, Harmonía e Rosa, durante a Guerra Civil Española. A historia segue a estas nenas que, debido ao conflito, son enviadas á Unión Soviética, deixando atrás o seu fogar. 

A novela trata sentimentos de nostalxia e loita para adaptarse a unha nova cultura e lingua nun entorno descoñecido. Harmonía e Rosa, a pesar da súa xuventude, mostran unha notable capacidad de resiliencia. O desarrollo dos personaxes é moi meticuloso, xa que permite aos lectores empatizar coa súa situación e experimentar o seu crecemento personal ao largo da historia. Ademais, os outros nenos e coidadores do orfanato enriquecen a trama proporcionando varios puntos de vista.

Mentres que a adaptación de Harmonía e Rosa descríbese con profundidade e detalle, a situación dos seus pais menciónase como trasfondo. A nai, Isabel, simboliza amor e sacrificio, xa que toma a decisión de enviar ás súas fillas co fin de protexerlas do peligro. Esta enfrenta a incertidumbre diaria sobre o benestar das nenas mentres lidia coas atrocidades da guerra Española.

“Tristes armas” non é soamente unha historia sobre guerras e conflitos, tamén representa o amor de diversas maneiras: maternal, fraternal, amistosa e ata románticamente. De maneira que todos os personaxes mostren o seu apoio aos demais co fin de fomentar a felicidade nun período de crise.

A valoración global do libro no clube de lectura de 3º da ESO foi, sen dúbida, moi positiva. A todas gustounos o tema, na nosa opinión, está moi ben reflictido grazas ao estilo usado pola autora: conciso e sinxelo, pero á vez amplamente descriptivo, que permitiunos conectar profundamente cos personaxes mediante emocións auténticas.

Enderezo descoñecido, de KRESSMANN TAYLOR

 1932. Os dous amigos Max Eisenstein e Martin Schulse envíanse cartas para falar da galería de arte en California da que son propietarios, así como dos seus negocios no mundo da arte. Max é xudeu residente en Nova Iork, e Martin acaba de trasladarse á súa nación de orixe, Alemaña, coincidindo coa creación e auxe do partido nazi. Malia ter una grande relación de confianza, os ideais antisemitas penetrarán pouco a poouco na mentalidade de Martin e deteriorarán a súa amizade con Max en cada carta.

A valoración global que fixemos no clube de lectura de 1º de BAC sobre esta novela de apenas 70

páxinas foi moi positiva. Parécenos un moi bo reflexo de cómo as palabras dun führer poden calar tan fondo nunha poboación inxenua. A evolución da personaxe de Martin é, ademáis de rápida, radical. En pouco máis de tres cartas pasa de respectar aos xudeus a mostrar odio cara eles, argumentándolle a Max que son un pobo que só mira polos seus propios problemas, que se lamenta, que non é abondo para defenderse só… Ademais, tamén entra en xogo a personaxe de Griselle, irmá pequena de Martin. É unha actriz nova que intenta conseguir papeis en obras de teatro, e despois de probar sorte en Viena decide trasladarse a Alemaña para facer o mesmo. Con todo, a súa orixe xudea e o clima de inestabilidade política dificultan a súa seguridade, unha seguridade pola que Max se preocupa pedíndolle desesperadamente a Martin nunha das cartas que a acolla na súa casa.

Katherine Kressmann Taylor, malia que para publicar este libro tivo que asinalo elidindo o seu nome de muller, viu a súa historia censurada polo Reichkommisar. Entre os motivos que a levaron a escribir Enderezo descoñecido, Katherine destaca nun dos seus escritos o feito de que non comprendía o cambio que producía o “veleno nazi” nas persoas. Por se fose pouco, por aquela época os estadounidenses estaban desinformados dos estarrecedores sucesos que tiñan lugar no Terceiro Reich.

Dinámica, breve e moi fácil de ler, esta novela epistolar convírtese nun clásico cunha importante mensaxe que perdura ata o día de hoxe.

Por Lucía, 1º BAC

El silbido del arquero, de Irene Vallejo

 El silbido del arquero de Irene Vallejo é unha obra na que se mestura mitoloxía, historia e unha narrativa profundamente poética. A autora ofrécenos nesta novela unha reinterpretación  do mito de Eneas, o heroe troyano.

A historia segue a Eneas na súa viaxe épica despois da caída de Troia, na súa procura dun novo fogar e un novo destino. Vallejo non só recrea os eventos lendarios que envolven a Eneas e o seu séquito, senón que tamén explora as emocións, os dilemas e as relacións persoais dos seus personaxes cunha profundidade que os fai incriblemente humanos e próximos.

Un dos aspectos máis destacados de  El silbido del arquero  a habilidade de Irene Vallejo para tecer unha prosa lírica e elegante. O seu estilo é rico en imaxes e metáforas, logrando unha atmosfera que transporta ao lector a un mundo antigo, cheo de deuses caprichosos, heroes valentes e paisaxes exóticas. A narrativa flúe cunha cadencia case musical, facendo que a lectura sexa unha experiencia sensorial e emocionalmente intensa.

Os personaxes, especialmente Eneas, están marabillosam
ente delineados. Eneas non é presentado simplemente como un heroe lendario, senón como un home que enfronta as súas propias dúbidas, medos e responsabilidades. A súa viaxe é tanto físico como espiritual, e Vallejo captura esta dualidade cunha sutileza que enriquece a narrativa. 

A autora tamén mostra un profundo respecto e coñecemento polas fontes clásicas, como a Eneida de Virgilio, pero non se limita a elas. Vallejo achega a súa propia visión e reinterpretación, o que dá á novela unha frescura e orixinalidade que a distingue doutras obras baseadas en mitos.

 

Sir Gadabout, de Martyn Beardsley

 Sir Gadabout (cuxo nome é un xogo de palabras en inglés), coñecido como O Peor Cabaleiro do Mundo, é un cabaleiro con escaso talento como fidalgo pero un gran corazón, que o leva a internarse nas terras de Bretaña para rescatar á Reina Xinebra cando esta desaparece misteriosamente.

O autor Martyn Beardsley sérvese deste sinxelo argumento para contar unha cómica historia de aventuras, a primeira dunha serie, acompañada polas ilustracións de Tony Ross e inspirada nos relatos do rei Arturo e os Cabaleiros da táboa redonda. O curto relato, que a pesares de estar dirixido a nenos busca atrapar tamén aos adultos coas súas bromas e xogos de palabras, é unha lectura rápida e doada, pero a vontade do autor de facer unha obra apta para pequenos e grandes fai que algunhas bromas queden fora da comprensión dos nenos, situación que aconteceu cos membros do club, mentres que o ton infantil da historia pode causar tedio aos máis maiores.

Non foi unha lectura que desagradara ao club, pero o consenso xeral foi que era ocasionalmente repetitiva e que non captaba o suficiente a atención como para continuar lendo a serie.

Mi hermana, asesina en serie, de OYINKAN BRAITHWAITE

 Refleja la relación  entre dos hermanas de caracteres  opuestos. Korede, la mayor, es enfermera, muy

organizada, meticulosa, trabajadora y enamorada de un compañero del hospital.  Por otro lado, Ayoola, la pequeña, es la guapa, la que atrae a todos los hombres, pero que tiene la tendencia de matar a sus parejas. Ante estos sucesos, Korede siempre protege a su hermana y la ayuda a encubrir a sus parejas. Korede se ve en la tesitura de elegir entre su familia y la vida que ella desea tener.

Lo atractivo  de este libro es que está estructurado en capítulos cortos en los que se fusionan historias alternas, como la del padre o la del hombre en coma.

Pero  el final no convence: parece que la protagonista lleva toda la obra sembrando que en algún momento va a explotar contra su hermana y, cuando finalmente tiene la oportunidad, no lo hace deshaciendo toralmente al personaje.

El libro representa las distintas personalidades de las hermanas y  nos hace reflexionar sobre el poder del amor, las relaciones tóxicas y las posibilidades de comprensión entre las personas. 

Por Carmen, 2º Bac

El extranjero , de A. Camus

 

El libro gira en torno a un personaje muy peculiar, Mersault, quien ante la muerte de su madre no parece demostrar ninguna emoción. Incluso cunado comete un asesinato a sangre fría no es capaz de sentir ningún arrepentimiento, solo una llamativa pasividad.

La novela no sigue una trama fija. El lector sigue a Mersault  en su catastrófica toma de decisiones, pero nunca se le ofrece ninguna explicación acerca de su actuación: el lector asiste a los hechos de la historia sin posibilidad de empatizar con ninguno de los personajes.

En cuanto a su estilo es simple y claro, pero también destaca por su gran lirismo en los momentos más emotivos del libro.

En definitiva, Camus consigue sintetizar en muy pocas páginas, el vacío y la insignificancia de la vida humana, que se alinea con la corriente existencialista tan extendida durante momentos críticos para el ser humano como la IIª Guerra Mundial.

Por Sara y Bea, 2º de Bac.

Guárdate de los idus, de Lola Gándara

 Guárdate de los Idus é unha obra que nos transporta á Roma antiga, nunha época chea de intrigas,

conspiracións e figuras históricas emblemáticas. A autora ofrécenos unha visión íntima e vívida dos días previos ao fatídico 15 de marzo, o famoso día dos Idus de marzo, no que Xulio César foi asasinado.

A historia segue a Lucio, un mozo patricio que se ve atrapado no bulebule de eventos que sacoden Roma neses días cruciais. A través dos seus ollos, o lector experimenta a tensión, a traizón e o sentido de fatalismo que impregna a atmosfera da cidade. Lucio é un personaxe co que é fácil identificarse: a súa lealdade, dúbidas e medos reflicten as complexidades humanas daqueles que viviron en tempos tan tumultuosos.

Lola Gándara demostra un profundo coñecemento histórico, e isto reflíctese na precisión coa que describe a vida cotiá en Roma, así como nas dinámicas políticas e sociais da época. Os escenarios están magníficamente detallados, desde os maxestosos edificios do Foro ata os recunchos máis escuros e perigosos da cidade.

Un dos puntos fortes da novela é como humaniza a personaxes históricos, presentándoos non só como figuras de poder e lenda, senón como seres humanos con motivacións, medos e desexos. A figura de Xulio César, por exemplo, é tratada cunha complexidade que vai máis aló do simple relato histórico, permitindo ao lector entender mellor as súas accións e decisións.

A tensión narrativa mantense constante ao longo da novela. Desde o principio, sábese que algo terrible está por suceder, e esta anticipación mantén ao lector coa intriga. Os diálogos son áxiles e realistas, contribuíndo a construír unha trama que se desenvolve cun ritmo adecuado, sen perder intensidade.

 Esta obra non é só unha novela histórica; é tamén unha reflexión sobre o poder, a ambición e as consecuencias das nosas decisións. A autora convida o lector a considerar como os eventos do pasado resoan no presente e como as decisións individuais poden ter repercusións que transcenden o tempo.

En resumo,  é unha lectura apaixonante para os amantes da historia e a ficción histórica. É unha novela que non só informa, senón que tamén entretén e provoca reflexión.