Tristes armas, de Marina Mayoral

 “Tristes armas” é unha novela de Marina Mayoral que aborda de maneira conmovedora e profunda as experiencias de dúas irmás, Harmonía e Rosa, durante a Guerra Civil Española. A historia segue a estas nenas que, debido ao conflito, son enviadas á Unión Soviética, deixando atrás o seu fogar. 

A novela trata sentimentos de nostalxia e loita para adaptarse a unha nova cultura e lingua nun entorno descoñecido. Harmonía e Rosa, a pesar da súa xuventude, mostran unha notable capacidad de resiliencia. O desarrollo dos personaxes é moi meticuloso, xa que permite aos lectores empatizar coa súa situación e experimentar o seu crecemento personal ao largo da historia. Ademais, os outros nenos e coidadores do orfanato enriquecen a trama proporcionando varios puntos de vista.

Mentres que a adaptación de Harmonía e Rosa descríbese con profundidade e detalle, a situación dos seus pais menciónase como trasfondo. A nai, Isabel, simboliza amor e sacrificio, xa que toma a decisión de enviar ás súas fillas co fin de protexerlas do peligro. Esta enfrenta a incertidumbre diaria sobre o benestar das nenas mentres lidia coas atrocidades da guerra Española.

“Tristes armas” non é soamente unha historia sobre guerras e conflitos, tamén representa o amor de diversas maneiras: maternal, fraternal, amistosa e ata románticamente. De maneira que todos os personaxes mostren o seu apoio aos demais co fin de fomentar a felicidade nun período de crise.

A valoración global do libro no clube de lectura de 3º da ESO foi, sen dúbida, moi positiva. A todas gustounos o tema, na nosa opinión, está moi ben reflictido grazas ao estilo usado pola autora: conciso e sinxelo, pero á vez amplamente descriptivo, que permitiunos conectar profundamente cos personaxes mediante emocións auténticas.

Enderezo descoñecido, de KRESSMANN TAYLOR

 1932. Os dous amigos Max Eisenstein e Martin Schulse envíanse cartas para falar da galería de arte en California da que son propietarios, así como dos seus negocios no mundo da arte. Max é xudeu residente en Nova Iork, e Martin acaba de trasladarse á súa nación de orixe, Alemaña, coincidindo coa creación e auxe do partido nazi. Malia ter una grande relación de confianza, os ideais antisemitas penetrarán pouco a poouco na mentalidade de Martin e deteriorarán a súa amizade con Max en cada carta.

A valoración global que fixemos no clube de lectura de 1º de BAC sobre esta novela de apenas 70

páxinas foi moi positiva. Parécenos un moi bo reflexo de cómo as palabras dun führer poden calar tan fondo nunha poboación inxenua. A evolución da personaxe de Martin é, ademáis de rápida, radical. En pouco máis de tres cartas pasa de respectar aos xudeus a mostrar odio cara eles, argumentándolle a Max que son un pobo que só mira polos seus propios problemas, que se lamenta, que non é abondo para defenderse só… Ademais, tamén entra en xogo a personaxe de Griselle, irmá pequena de Martin. É unha actriz nova que intenta conseguir papeis en obras de teatro, e despois de probar sorte en Viena decide trasladarse a Alemaña para facer o mesmo. Con todo, a súa orixe xudea e o clima de inestabilidade política dificultan a súa seguridade, unha seguridade pola que Max se preocupa pedíndolle desesperadamente a Martin nunha das cartas que a acolla na súa casa.

Katherine Kressmann Taylor, malia que para publicar este libro tivo que asinalo elidindo o seu nome de muller, viu a súa historia censurada polo Reichkommisar. Entre os motivos que a levaron a escribir Enderezo descoñecido, Katherine destaca nun dos seus escritos o feito de que non comprendía o cambio que producía o “veleno nazi” nas persoas. Por se fose pouco, por aquela época os estadounidenses estaban desinformados dos estarrecedores sucesos que tiñan lugar no Terceiro Reich.

Dinámica, breve e moi fácil de ler, esta novela epistolar convírtese nun clásico cunha importante mensaxe que perdura ata o día de hoxe.

Por Lucía, 1º BAC

El silbido del arquero, de Irene Vallejo

 El silbido del arquero de Irene Vallejo é unha obra na que se mestura mitoloxía, historia e unha narrativa profundamente poética. A autora ofrécenos nesta novela unha reinterpretación  do mito de Eneas, o heroe troyano.

A historia segue a Eneas na súa viaxe épica despois da caída de Troia, na súa procura dun novo fogar e un novo destino. Vallejo non só recrea os eventos lendarios que envolven a Eneas e o seu séquito, senón que tamén explora as emocións, os dilemas e as relacións persoais dos seus personaxes cunha profundidade que os fai incriblemente humanos e próximos.

Un dos aspectos máis destacados de  El silbido del arquero  a habilidade de Irene Vallejo para tecer unha prosa lírica e elegante. O seu estilo é rico en imaxes e metáforas, logrando unha atmosfera que transporta ao lector a un mundo antigo, cheo de deuses caprichosos, heroes valentes e paisaxes exóticas. A narrativa flúe cunha cadencia case musical, facendo que a lectura sexa unha experiencia sensorial e emocionalmente intensa.

Os personaxes, especialmente Eneas, están marabillosam
ente delineados. Eneas non é presentado simplemente como un heroe lendario, senón como un home que enfronta as súas propias dúbidas, medos e responsabilidades. A súa viaxe é tanto físico como espiritual, e Vallejo captura esta dualidade cunha sutileza que enriquece a narrativa. 

A autora tamén mostra un profundo respecto e coñecemento polas fontes clásicas, como a Eneida de Virgilio, pero non se limita a elas. Vallejo achega a súa propia visión e reinterpretación, o que dá á novela unha frescura e orixinalidade que a distingue doutras obras baseadas en mitos.