Descoñecidos, de David Lozano

 Este libro divídese principalmente en dúas historias, aparentemente sen relación, pero as cales se enlazan nun punto do libro.

Unha delas fálanos de Lara, unha rapaza que ten unha cita cun rapaz que coñeceu por internet. A outra historia preséntanos unha policía e un forense na escena do que parece un suicidio.

A idea principal do texto é bastante boa, pero o desenvolvemento desta deixa bastantes incongruencias. Por exemplo, Lara só lle contou os detalles da súa cita a unha das súas amigas, por medo a que o seu ex se decatase, pero non tivo reparos en publicar nas redes frases coma: "esta será a noite da miña vida". Na outra historia tamén podemos ver cousas bastante incoherentes. Un exemplo disto podémolo ver no comportamento da policía; pois, sen ningún tipo de probas ou razón lóxica e contra o dictame do forense, ela concluíu que non foi un suicidio, senón un asasinato. Tamén podemos ver incoherencias no carácter dos persoaxes e na súa evolución. Por exemplo, na primeira metade do libro, Lara amósase extremadamente desconfiada e temerosa, como demostra cando, durante a primeira metade da cita, vixía a porta do Mc'Donals onde quedaron, por se aparecía o seu ex. Pola contra, mais tarde amósase moito máis confiada e olvida completamente ao seu ex. O carácter do "malo" do libro tamén é moi incoherente, pois parece unha persoa completamente normal, pero en realidade é un psicópata que leva 6 meses preparando o seu plan e finxindo; pero nos momentos máis cruciais e decisivos mostra dúbidas e sentimentos.

Por outra banda, no clímax da historia, o autor fai un flashback que non aporta nada á historia e refrea o ritmo desta.

Aínda que o libro conteña todos estes problemas, eu disfrutei en xeral dunha primeira lectura; pero se o que buscades é un bo libro de intriga ou misterio, este libro non é o máis recomendable.

Por Saúl, 3º ESO

Estrelecer , de Carlos Labraña

Esta vez, no Club de Lectura, limos Estrelecer, de Carlos Labraña.

Esta obra de teatro describe a un grupo de amigas que entran pola noite nunha casa, aparentemente abandonada e na que quedarán atrapadas. Na casa vive unha muller, que parece traer a morte con ela. A historia é escura, como a noite. Pareceunos que o autor podería querer explicarnos o que é a maldade, as sombras que habitan na casa farían alusión, pensamos, á falta de liberdade.

A nós a historia non nos acabou de atrapar, aínda que si nos gustou como estaba escrita.

Por Diana  (3º ESO)

Aurora y en la hora

Esta novela escrita por un colectivo de autores non aporta nada á historia da narrativa xuvenil. Se nos cinguimos ao relato, o cúmulo de tópicos na narración non permite que a trama flúa, as personaxes non son convincentes, e as escenas encadénanse a tal velocidade que os lectores saltan dunha a outra sen respiro, e non hai visos de que a cousa mellore. Non se trata de matar aos lectores xuveniles a un susto por minuto, non se poden mesturar o tren da bruxa con fantasmas, mulleres tolas, ventos que murmurian e irmás mortas. Non é crible de ninguna das maneiras, mesmo para tratarse dun suposto xénero de ficción e terror. Tantos estereotipos desaniman ao máis pintado. Hai innumerables obras maestras deste tipo que pode ler a xente nova, amósasen en edicións modernas, en cómics, ilustradas… Non perdamos o tempo.

Casa de Bonecas, de Henrik Ibsen

Este curso, no Club de 4º da ESO, comezamos cunha obra teatral, nada menos que Casa de Muñecas de Ibsen. 

 En Casa de Muñecas coñecemos a familia formada por Nora, Torvald e os seus tres fillos. Parecen unha familia feliz. Pero, a través dunha amiga de Nora, coñeceremos o segredo desta. 

 Gustounos a obra, pero sobre todo o cambio na personalidade de Nora, de ser sumisa, e insustancia en apariencia, a afirmarse, “empoderarse” por usar un termo máis contemporáneo. Sorprendeunos, por dicilo dalgún xeito, que Ibsen, ao fin e ao cabo fillo do seu tempo, escribira unha obra que case se pode considerar feminista, pois o personaxe de Nora preséntase cada vez máis forte, mentres que en paralelo, o seu marido pasa de ser o “sexo forte” a amosarse débil, pero iso si, aferrado ao seu papel patriarcal. 

 En definitiva, unha obra que recomendamos, sobre todo pola súa contemporaneidade, a pesar de que a obra foi escrita a finais do XIX, na que o autor fai unha crítica aguda ás normas matrimoniais desa época.

 Por Nesta, 4º ESO

Nova convocatoria

Contra o reloxo, de Carlos Labraña

O paso do tempo, o ladrón das horas, o tempo é ouro, as viaxes no tempo… Todo quere ser tocado nesta pequena obra de teatro de Labraña. A travesía da vida percibida por un home ao final da súa carreira - metáfora da existencia - representada por un reloxeiro.         Pero neste caso, ese tema tan importante está tratado en forma de comedia, máis ben farsa, onde ningún personaxe atopa o seu sitio: o reloxeiro xa non se interesa polo tempo, o veciño non pode durmir co ruído, a filla só busca diminuír a pena do seu pai e os ladróns acaban, como en todos os contos clásicos, vapuleados. 

         A narración aférrase a un formato cinematográfico divertido ao estilo do Camarote dos Irmáns Marx, cun entrar e saír dos personaxes, con xente apiñada e caixas que se van amontoando ata o teito onde se agochan persoas e pensamentos, deixándonos de novo con esa sensación familiar do recuncho onde cada un de nós vamos amoreando os nosos recordos, a nosa vida… 

         Veña, a ler, rapaces, que xa vai sendo hora!

El odio que das, de Angie Thomas

 É un libro que fala principalmente do racismo e do movemento “Black Lives Matter”.

A súa protagonista, Starr, ve morrer ao seu mellor amigo Khalil a mans dun policía. A partir de ahí comeza unha loita interna consego mesma, rememorando unha e outra vez a escena, culpándose a sí mesma de que os detectives non crean que o seu compañeiro sexa culpable ou aguantando ter que oír que Khalil era traficante.

Pero, ademais, este libro conta con unha subtrama na que se fala sobre as pandillas e os traficantes no barrio de Starr. O seu propio pai é un expandilleiro que, coa pouca influencia que lle queda, consegue protexer aos seus fillos. Por último tamén destaca o tema do abuso doméstico na familia dun pandilleiro, que agrede á súa muller e ás súas fillas.

É increíble a vida tan distinta que tes que sufrir por non ter a pel clara, que teñan que enseñarte a como debes comportarte ante un policía armado e que, ademais, as persoas que te discriminan sexan responsables da túa situación.

Por María, 4º ESO

Ninfa rota, de A. Gómez Cerdà

 

Este libro relata a historia de Marina, unha rapaza adolescente, que sente unha voráxine de emocións pola súa relación obsesiva co seu noivo, Eugenio. A súa repentina ruptura complica moito as cousas e fai que a protagonista se obsesione tentando comprender o motivo polo que a deixou. Esta relación deixa ver claramente a súa toxicidade: por un lado temos a unha persoa controladora e manipuladora, que o que máis lle importa é o seu propio ego, e por outra, alguén que está experimentando moitos cambios psíquicos e que crea unha forte dependencia emocional da outra persoa. Eugenio claramente a ameaza, insulta e afasta das súas amizades, sobre todo de Nerea, a súa mellor amiga, que veu o que el estaba a facer coa súa amiga e declaroulle a guerra. Marina fai tantas cousas por compracelo que acaba nun estado case paranoico, case ao punto de mirar cara ambos lados para comprobar que el non pode ver as accións que realiza no seu día a día, por se puideran chegar a non gustarlle. Ela non é quen de recoñecer o maltrato sufrido libremente, polo que desfoga nun diario que escribe e moi frecuentemente, estes sentimentos de medo pódense ver nos seus soños, nos que somos testemuñas das interacción de dous personaxes, unha ninfa e un fauno, trasuntos dela e de Eugenio. Nestes soños a ninfa síntese empequeñecer fronte ao fauno, a quen dice querer pero é notable que lle inspira medo. 

 Dende o meu punto de vista, é unha novela moi necesaria que pode axudar a abrir os ollos á moitas persoas e darse conta da realidade na que viven, para así poder saír dela. O estilo de Gómez Cerdá é claro e conciso, como escribiría unha moza que ronde a adolescencia, e isto beneficia que o ritmo da novela sexa rápido e atrapante. 

No club de lectura foi un libro que agradou a todo o mundo, e moitos puideron sentirse identificados porque coñecían unha relación así ou a viviran nas propias carnes. Moitas veces non romántica, senón que este tipo de abusos poden ocorrer e todo tipo de relacións, como as de amizade.

Por Beatriz, 3 º ESO

Horror. Rebelión en la huerta, da autora Madlena Szeliga e a ilustradora Emilia Dziubak

 

     O libro titúlase Horror e iso xa o di todo. Estamos ante una novela de misterio y de terror: hai un asesino, unha vítima, un móvil, un fatal desenlace… E, sen embargo, trátase de froitas e verduras.

´

     Ata este momento non nos decatáramos de que quizais as plantas teñan un sistema neurolóxico, sentimentos, dor. Podería padecer de humillación o reino vexetal? Temos a absoluta certeza de que Madalena Szeliga, a autora, así o cre. Podemos dicir que neste libro asistimos boquiabertos aos asesinatos máis crueis da historia da humanidade – hai uns 600 millóns de vexetarianos- aínda que as fermosas ilustracións de Dziubac intentan que o esquenzamos. A parodia de Horror é burlesca pero sincera. Cun humor sarcástico, denuncia a terrible explotación dos recursos da Terra e fainos desconfiar dun mundo que tira á basura toneladas de alimentos cada día e permite que enormes extensións de bosques sexan arrasados para que grandes terratenentes se enriquezan. Non hai dereito! Vivan os vexetais libres!!!

Versos viceversos, de A. García Teijeiro e J.C. Martín Ramos

Está claro que se podes gardar nun armario o mar, como afirman os autores que estivemos lendo (e oíndo), de seguro que ti serás capaz de sentir a vida, a túa e a de quen sosteña contigo o mundo.

 Os recordos, que son vento e música, naufraxios e solpores, virán a ti como ao poeta que pasa o tempo contando de noite as estrelas. Con eles fiarás o futuro, que non está escrito, e seguirás as pegadas dese fermoso poema “os seus versos/ buscan a chave dunha porta/ que non sabe se existe”. 

Aos nenos os versos escórrenlles entre os dedos, non son quen de asilos, nin de visualizalos nin de sentilos. Mágoa. Estamos criando unas xeneracións nas que predominan as imaxes fronte as verbas, sen que eles se decaten de que a imaxinación depende do relato que construímos, porque a palabra imaxe procede do latín imago que significa un retrato ou unha copia da realidade. E QUE É SE NON A POESÍA?

De ratones y hombres, de J. Steinbeck

 

Con De ratones y hombres, a adaptación da novela de John Steinbeck que realizou a ilustradora francesa Rébecca Dautremer, pechamos por este curso a andaina do club de Literatura e Imaxe. 

 En De ratones y hombres, retrátase a miseria das clases baixas e o interior dos EE. UU. nos anos 30, durante a Gran Depresión. Lennie Small, un home grande e con discapacidade intelectual e George Milton, o seu “protector”, pois é intelixente e observador, percorren California na procura dun traballo. Teñen soñor, mercar unha terra da que sobrevivir. Finalmente son contratados nun rancho e a súa vida e os seus soños complícanse máis do que imaxinaban.

 A novela gráfica, maravillosa e de gran forza visual, encantounos a todas. Algunhas leran a novela orixinal de Steinbeck, e a versión de Dautremer fíxolles entender a historia doutro xeito, porque as ilustracións dos personaxes e do contexto: burdeis, ranchos, paisaxe, son tan expresivos como a magnífica narrativa de Steinbeck. Chamounos moito a atención, precisamente o uso que da cor fai a autora, pois predominan os azuis, vermellos e brancos, iso si moi matizados e escuros, a ton coa narración, que nos recordaron dalgunha maneira á bandeira dos EE.UU. 

 Por outra banda, a novela fíxonos reflexionar sobre a Depresión, non só a dos anos trinta, senón tamén a de agora, ou máis ben a que vimos arrastrando dende 2008. De como as crises sacan o mellor e o peor do home, como empuxados pola desesperación de buscar unha vida máis fácil, podemos desprazarnos a longas distancias, no caso da novela, ou mesmo a outro país, no caso de moitas das que compoñemos o club. Da incomprensión, do desarraigo, pero, tamén, da esperanza. 

 En definitiva, animámosvos a que leades esta historia, tanto no seu formato orixinal, como na adaptación de Dautremer, porque ambas son excepcionales. 

 Por Ada (1º de BAC)

A granxa dos animais, de G. Orwell

 Rebelión na granxa é unha fábula de animais que comeza na Granxa Manor, na que o seu dono, o señor Jones, fai traballar a todos os animais e dálles o mínimo para mantelos. Razón pola que o Vello Maior, un porco de avanzada idade,dá un discurso inspirador no que impón o seu profundo ideal de xustiza, pois o seu soño era converter aos seus compa;eros en seres libre e ricos.

Discurso co que se iniciaría unha revolución.Pero,desgraciadamente, aos días morre, deixando á porcos Bóla de neve, Squealer e Napoleon ao mando.Os cales crearán o pensamento denominado como Animalismo ((...) catro pernas, bo; dúas pernas, malo (...) ).

Así,a causa do novo réxime, os animais comezaron a realizar asembleas ás agachadas para discutir os asuntos importantes.Asemblea na que se planificou a gran rebelión.

Un día, o señor Jones bebeu de máis e esqueceuse de darlle para comer aos animais.Razón pola que se abriu o principio dunha nova era. Os animais, ante a fame e a inxustiza, uníronse e fixeron unha gran revolución expulsando aos humanos da granxa.

No club de lectura este libro gustou bastante, pois axudou a ver unha parte da historia rusa dunha forma mais clara e realista.

Por Kelly, 4º ESO

O derradeiro libro de Emma Olsen, de Berta Davila

 

Un hilo me liga a vos, de Beatriz Giménez de Ory

Dende tempos inmemoriais a mitoloxía grega ten sido unha fonte inesgotable de recursos para a cultura en xeral. E non só para as artes e as letras, senón tamén, e cada vez máis, para a ciencia, con denominacións de enfermidades, fitónimos, elementos químicos, topónimos ou obxectos de todo tipo na vida cotiá que derivan dos nomes de deuses e heroes. 

 Por este motivo sempre consideraremos oportuno que o noso alumnado se ilumine con esas lecturas guiadas a través dun tempo mítico cuxas ensinanzas son universais e intemporais, dado que todos os mitos son narracións fundamentais que intentan dar respostas ás grandes preguntas da humanidade. 

 Por iso recomendamos o libro de Beatriz Giménez, que rezuma audacia en prosa e verso. Os mitos, neste caso, amósanse ben vencellados ás ilustracións e aos poemas como un todo, e iso o alumnado percíbeo. Deste xeito, foron quen de disfrutar moito coas lecturas e coas imaxes, descubrindo heroes e heroínas, monstros e divinidades que falan de amores e desamores, de rivalidades e de tristuras. E fiando, fiando, sobre todo, como di a autora, neste libro descubrirás que en realidade fala de ti.

Zorro, Los días felices e Travesía

 

Nesta ocasión, no club de lectura, limos tres albumes ilustrados, Zorro de Margaret Wild, Los días felices, de Bernat Cormand, e Travesía de Peter Van den Ende. A proposta sorprendeunos de inicio, por que tres libros, dous deles, pensamos para nenos, e o outro, Travesía, sen texto, só imaxe. 

  

  En Zorro!, a través dunhas imaxes moi expresivas, nun bosque calcinado, a autora amósanos a amizade que nace entre Urraca cun á queimada que lle impide voar, e Perro, que ao perder un ollo ten a súa visión mermada. Ambos sós e con limitacións, faranse amigos e así supliran as súas limitacións. Porén, pronto aparecerá o personaxe de Zorro que alterará esa amizade, pois síntese só e ten envexa do vínculo entre os amigos. 

   

  Por outra banda, en Los días felices, os protagonistas son dous

nenos, o narrador e Jacob, a través dos recordos do primeiro nárrasenos o tempo de felicidade e amor entre ambos nenos, porén, tamén da soidade e a nostalxia, pois, a partida de Jacob, sen dicir nada, deixa ao narrador preso da dor e a incomprensión, porén, tamén da esperanza. 

    

 En Travesía, o protagonista é un barco de papel que navega no medio do océano. Durante a súa longa viaxe, atópase cos seres estraños, que rememoran, inevitablemtente aos mundo fantásticos de O Bosco, pasa entre manglares e enfróntase a unha tormenta devastadora, observa a beleza dunha aurora boreal, e a contaminación dunha plataforma petrolífera… e a súa viaxe remata nunha cidade, na que desembarcará o seu único pasaxeiro. Esta viaxe é unha alegoría da vida, dos seus lestrigóns e dos seus cíclopes, como dicía Kavafis.

     Os tres libros suscitaron un gran debate, cómo custou entender, de inicio, Travesía, pois estamos acostumadas a lecturas con texto de apios e a imaxe cústanos interpretala, como Zorro reflicte perfectamente as relacións humanas, sobre todo na adolescencia, e sentímonos moi certa de Jacob e o narrador de Días Felices, do seu tenro amor, e deixounos claro que a nostalxia, os recordos, tamén van conformando quen somos para ben e para mal.

Por Sonia, 1º BAC

Lo que pensamos, lo que hicimos, de Lea-Lina Oppermann

Este libro trata sobre un atentado en el cual una mujer armada (exalumna y disfrazada de hombre) consigue acceder a la clase de matemáticas de un curso de alumnos, quien ella previamente conocía perfectamente. La mujer obliga a los alumnos presentes a cumplirle varios deseos relacionados con la vida personal de los alumnos, para una vez leído el último deseo suicidarse. El libro nos presenta varias disyuntivas morales en el momento el que los alumnos tienen que decidir si abrir a la niña, o dejarla fuera, además de varios momentos de mucha tensión y desconcierto, por ejemplo en el momento que ordenan matar a un alumno.

 En mi opinión creo que este libro es muy interesante y llevadero. El aspecto que más me gusto de él, es el hecho de narrar un suceso trágico visto desde tres puntos de vista, el profesor, Mark y Fiona. 

 En cuanto a los personajes, con el que más me identifiqué fue con Fiona, debido a que en casi ningún momento puso en duda sus morales.

Por Olalla, 3º ESO

Ardalén, de Miguel Anxo Prado

O día 24 de marzo reunímonos o club de lectura de primeiro de bacharelato para realizar a último reunión do segundo trimestre e comentar o libro “Ardalén”, unha novela gráfica de Miguelanxo Prado publicada no 2012. 

 O título do libro é o nome dun vento que sopra dende o mar e que, segundo algunhas crenzas orixínase nas costas americanas. A través deste fío condutor, diferentes personaxes desenvolverán unha historia na que se entrecruzan as súas vidas. 

 O tema central da novela gráfica é a memoria: somos o que recordamos. Pero a memoria non é un rexistro obxectivo e inalterable. En “Ardalén”, Sabela intenta reconstruír a historia do seu avó Francisco, emigrante que marchou a Cuba deixando en Galicia a súa familia, por medio das lembranzas de Fidel, que vive nunha aldea de Lugo. Pero hai máis fíos, outras persoas, outras memorias, que se van entrelazando neste proceso de recuperación. Porque tamén somos o que os demais recordan de nós.

 Como comentamos, nesas memorias, propias e alleas, hai amor e cariño, pero ademais rancores e odios. Por iso recordar non é inocuo, pero quen non recorda, non vive. Ao mesmo tempo, “Ardalén” é un canto á natureza e un drama que ten que ver coa emigración de décadas pasadas, coa desconfianza cara aos estraños ou coa soidade da vellez. Está cargado de emoción e a historia tratada, lonxe de parecer tópica, sorprende nos seus momentos finais. O preciosismo no seu debuxo e os toques realistas que salpican todo o relato producen esta marabillosa obra. 

 Pareceunos a todas un relato fascinante sobre como os recordos poden configurar a nosa personalidade, con personaxes inesquecíbeis e a mestría dun dos mellores autores de cómic do noso país. Prado teceu unha historia salpicada de realismo máxico que queda plasmado grazas ao dominio dos pinceis, á expresividade dos seus personaxes e á cor tan viva que inunda as súas páxinas. Respecto a isto, fixemos varias aclaracións: a composición é sinxela, case sempre recorrendo a cinco viñetas cadradas de diferentes tamaños por folla, pero elixindo con coidado cando debuxar as máis grandes. 

 En conclusión, recomendamos a lectura desta novela gráfica xa que o guión desenvólvese paso a paso, sen grandes saltos, e dedicando unhas poucas páxinas en cada capítulo a episodios do pasado. Conforme vamos coñecendo o particular mundo de Fidel, aínda que teremos dificultades para diferenciar que é verdade, que recordo e que pura fantasía, vamos comprendendo novas cousas e as sorpresas sucédense con total naturalidade. Ao mesmo tempo, Prado introduce entre cada capítulo unha serie de documentos oficiais que revelan máis pistas sobre todo aquilo que se está a narrar, sementando a dúbida no lector de se está asistindo ou non a unha historia real, pero sempre cunha gran verosimilitude. 

Por  SOFÍA  (1º BAC)

Sueños en el umbral, de Fátima Mernissi

 Escrito por Fátima Mernissi, es un libro que refleja la vida de una niña pequeña del último harén del Marruecos francés, en Fez. Este libro explica cómo era la vida de las mujeres de Marruecos y sus comienzos feministas. ;Es un libro bonito e intrigante cuanto menos, ya que son un conjunto de historias conectadas por un pequeño hilo, y en todas ellas la protagonista aprende algo nuevo.

Por Antía, 4º ESO

Imaxina animais,de Xosé Ballesteros e Juan Vidaurre

Xulio Verne dixo acertadamente que “cada quen vive no mundo que é capaz de imaxinar”, pero non todos temos esa capacidade innata dos grandes fabuladores. Se o noso mundo é pobre en imaxes poéticas, lúcidas e amables, a realidade podería volverse na nosa contra reproducindo deformidades ficticias que irán minando a nosa capacidade de percepción. Por iso é tan importante que os nenos lean, que descubran o idioma das imaxes – esas copias da realidade - e que aprendan non só o significado das palabras senón o seu sentido, abrazando denominacións coma quen abarca o mundo.

 Din que a imaxinación non ten límites e esa é a aposta de Ballesteros e Vidaurre: un excelente desafío de creatividade. As criaturas concebidas pola mente do narrador e o poeta gráfico desbordan inxenio e gracia: as tibulatas que afundiron o Titanic, as chaveíñas que non gardan segredos entre elas, a serpelleira que se acubilla nas fábricas textís e, sobre todo, eses platafiños que guían ás pateiras deixando un recendo a vainilla salgada. Sen dúbida, o aroma mesmo da Arte.

El corazón de las tinieblas, de J. Conrad

 

É unha novela gráfica de Miguel&Godart, que está adaptada a novela de Joseph Conrad. Iste exemplar, é unha das grandes obras do século XX e narra a través de ilustracións, a historia do valente Charles Marlow, que emprende unha viaxe dende Londres até o corazón das escuras augas do río Congo (África), para o salvamento e búsqueda do comerciante e colonizador máis importante de marfil, o señor Kurtz, que cae enfermo e desorientase; ademais, publica un escrito onde explica como ‘’civilizar’’ os africanos, onde se atopan comentarios racistas sobre a eliminación das persoas do continente africano. 

Miguel&Godart, mediante ista novela gráfica fan unha forte crítica sobre a crueldade dos colonos hacia os nativos e do imperialismo occidental. A reunión e comentario desta novela gráfica realizouse o 24 de febreiro de 2021, e en xeral, gustounos a todas as participantes do Club de Lectura. 

 Por Patricia , 4º ESO

14 de J. Echenoz

Este libro trata a historia dun combatente francés da Primeira Guerra Mundial, Anthime, que ve como unha loita que se pensaba que duraría pouco, acaba transformándose nunha das maiores traxedias do mundo. 

Mentres compartíamos opinións, coincidimos en que a maneira que ten o autor de narrar a diferenza entre o antes e o despois da vida do protagonista é increíble. A maneira en que describe a horrible vida nas trincheiras ou a dor que persigue aos personaxes incluso cando conseguen volver a casa parece moi achegada á realidade. A todos nos pareceu un libro que describe moi ben as loitas psicolóxicas dos soldados, ademais da crueldade da guerra, que non distingue a ninguén.

 Por María, 4º ESO

Gazpacho agridulce, de Quan Zhou Wu

 

Esta novela cuenta la historia de una familia China que vive en España y es propietaria de un restaurante. Dentro de esta familia los padres son estrictos seguidores de las costumbres y prejuicios chinos queriendo, por ejemplo, que sus hijas estudien para encargarse del negocio familiar o deseando tener un hijo varón y sintiéndose realizados al conseguirlo. Por su parte, las hijas se sienten identificadas como españolas puesto que su niñera y sus amigas les llevan inculcando desde hace tiempo esta cultura y ellas también la prefieren sobre la china. Todo esto es abordado por Zhou Wu desde un punto de vista crítico, haciendo interesantes comparaciones, pero a la vez humorístico, sobre todo al hablar de las relaciones amorosas de las hijas de la familia puesto que son algo desastrosas.

El libro nos gustó a todas y nos pareció interesante. Nos llevó hacia una larga  reflexión sobre el sentimiento de pertenencia a un lugar.  Al tener en el club gente de distintas nacionalidades pudimos comentar este tema a fondo contando experiencias personales que demostraron que el país de nacimiento no es siempre es a donde sientes que perteneces. A parte de esto hablamos sobre lo estrictas que son las culturas asiáticas en el sentido familiar puesto que los padres mantienen una relación fría con sus hijos y son sumamente exigentes, lo cual, sumado a la presión de los estudios, lleva a que haya una tasa de suicidios de estudiantes notablemente alta.

La novela te lleva a reflexionar y aporta datos interesantes acerca de lo que es la vida de una familia asiática en España y como la estancia en nuestro país modifica su conducta. Si buscas una lectura rápida que te aporte información sobre este tipo de temas y que al mismo tiempo sea graciosa este libro es una elección perfecta.

Por Lucía, 1º Bac

Del color de la leche, de Nell Leyshon

 

Es un libro que demuestra la vida que tenía una niña en una granja. Este es un libro que refleja los problemas de la gente antiguamente, ya que se puede apreciar como la niña pasa de una vida mediocre con su familia a una vida media para después pasar a una vida poco digna.

Es un libro realista, ya que no tiene ningún elemento mágico y refleja la realidad. A pesar de que esa realidad es un tanto cruel.

Por Antía, 4º ESO

Os nenos da variola, de María Solar

 Esta novela descúbrenos a historia da Real Expedición Filantrópica da Vacina, que en 1803, baixo a protección do rei Carlos IV, parte desde A Coruña para levar a vacina da varíola cara ás colonias españolas de América e Filipinas. 

Para levar a cabo esta misión, os doutores Francisco Xavier Balmis e Josep Salvany escolleron 23 nenos orfos co fin de empregalos para transportar a vacina nos seus brazos durante máis do mes que supoñía atravesar o océano Atlántico.

Isabel Zendal, a reitora do orfanato e que acompañou os nenos naquela viaxe, está considerada, segundo a OMS, a "primeira enfermeira en misión internacional".

Baseada neste feito histórico, que fixo posible que a varíola fose a única enfermidade erradicada polo ser humano, a autora permítenos esculcar a miseria na que se vivía naquela época, e novela a vida dos nenos orfos, marcados pola hipocrisía da sociedade como "fillos do pecado ou "da deshonra", con poucas oportunidades dunha vida digna. O neno Ezequiel representa a esperanza, demostrando que, a igualdade de oportunidades, a orixe non debera condicionar o futuro das persoas.